I'm a guy and I met this girl in Havard University when I was still freshman.
Nagka close kami kasi parehas kaming nasa food commitee during intramurals. We're both civil engineering students and I think click talaga kami.
Same rin kami ng mga gusto pero opposite kami. We help each other sa Math, Trigo, and Calculus, kahit sa mga mahihirap naming professor. And during our 2years in CED, we didn't have a grade below 3.2! Hindi rin kami nagkokopyahan because we believe that we would not be able to succeed if we cheat our way to college.
She's beautiful specially when she smiles and she's very intelligent. Marami nga akong friends na palaging sinasabi na hindi ko daw sya pwedeng ligawan kasi sila ang manliligaw. But seriously, wala talaga akong plano because I do not want to ruin our friendship. Nag pa as-if lang rin ako na wala akong gusto sa kanya and seriously, ANG HIRAP TALAGA!
One time, I went to their house kasi magstu-study daw kami. Approaching sa kanilang gate, nakita ko ang bestfriend kong lalaki na nagdodoorbell. May dalang flowers and chocolates. Though, she's the only daughter out of 5 siblings and she's the youngest, so para yata 'yon sa kanta. Lumapit ako sa bestfriend kong lalaki.
(And here goes our conversation)
Me : Uy bro! Saan ka?
Him : Ay, bibisitahin ko lang sana si Annette.
Me : Ah, bakit? Manliligaw ka sa kanya noh?
Him : Oo... Sana.. Hehehe
So, kasama kaming pumasok. Eto namang bestfriend kong babae hindi sinabi na nililigawan na pala sya ng mokong iyon! At matagal na rin pala, mga 5 months na! -.-
Sa oras na'yon ay nakaupo kami. Habang nag-uusap sila ako naman ay busy sa pagsosolve sa isang math problem at tumingin sa'kin si Girl. (YES, I CAN SENSE BUT NAGPA AS-IF LANG RIN NAMAN AKO NA DI' KO HALATA) and biglang sumigaw si boy na "YES! " masayang-masaya sya and eto naman ako, nagpa as-if ulet na walang alam! Letshugas!
So 'yon, sila na. Hindi na kami nag-aaral ng magkasama, 'di na pumupunta sa library ng magkasama at 'di narin kami nagtutulungan ng magkasama. Bright sya pero, bobo sya pagdating sa pag-ibig.
Pag thirdyear namin, malalaki pa'rin ang grado ko habang sa kanya ay 2.5 na. Nalungkot sya at lumapit sya sa'kin one time kasi malaki ang expectations ng kanyang mga parents sa kanya.
Her : Ang liit naman ng grades ko sa dalawang subjects!
Me : Pasado ka pa'rin. Yung iba nga, bagsak.
Her : Ay, oo nga noh? Ahm, May sasabihin nga pala ako sayo.
Me : Ano?
Her : Monthsary gift ko sa boyfriend ko ang virginity ko! Ang saya-saya na nga ng relationship namin eh!
Me : Binigay mo naman?! Kung mabubuntis ka?! Ay ewan ko! Kayo na ba talaga forever?! Ewan ko sayo Annette!
Her : Bakit ka galit?! Bakit?! Wag mong sabihin na mukha pakong bata ha!
*Nag walk-out sya*
Pero, sige lang. Kung saan sya masaya, masaya rin ako para sa kanya.
After non, sembreak na. Hindi ko na sya nakikita sa school. Signing of clearance ang panahon na 'yon. Then, hanggang sa pagbalik ng klase, wala parin. I was worried and I tried to call her pero cannot be reached. Samething ang ginawa ko sa boyfriend nya pero wala pa'rin.
I went to their house. I feel so nervous that time. Tyming rin pagpasok ko ay lock ang door. Pinagalitan sya ng kanyang parents at ito ang narinig ko.
Mom : BUNTIS KA PALA?! WALA KANG HIYA!
Dad : LAHAT NG OVERTIME AY PINAGTIISAN NAMIN PARA SA'YO!!
Her : Sorry Ma, Pa :'(
Dad : SINO ANG AMA NG DINADALA MO?!!
*She didnt answer*
Dad : SINO?! SINOOOO?!!
Natakot ako pero mas bumabaw ang love ko para sa bestfriend ko. Binuksan ko ang door and I told them " AKO ANG AMA NG BATANG DINADALA NYA TITO AT TITA! "
Nakatikim ako ng suntok sa kanyang papa at suntok rin sa kanyang 4 na kapatid na lalaki at sampal sa kanyang mama. But, di ko naman gusto na maging ganoon nalang ang bestfriend ko. She's innocent and I know he loves the boy so much but 'di sya pinanindigan. My bestfriend was crying and I hugged her, she whispered and said "THANKYOU SO MUCH "
I also told my parents about the truth and they are not against with it. They are very understanding naman.
Lumabas na ang baby and sa kanyang pag 5years old ay nakita na naming lahat ang totoo nyang itsura. Her mother talked to me during our sons birthday party and asked:
Mom : Hindi naman kamukha sa'yo ang bata. Wala sa inyong dalawa. Sure kang sa'yo ang bata?
Me : Tita, I love your daughter so much and ayaw ko na lumaki ang bata na walang ama. Hindi ako ang ama ng bata. But bahala na kahit nakatikim ako ng suntok ni tito, sampal sa'yo at suntok ng kanyang mga kapatid basta pinanindigan ko silang dalawa kahit na hindi ako ang ama.
Her mother cried and hugged me so tight and she whispered " I AM SO PROUD OF YOU. MY DAUGHTER IS SO LUCKY TO HAVE YOU! "
Now, we are both Civil Engineering and 7years old na'rin si baby. Eto lang ang masasabi ko sa totoo nyang ama "Thankyou sa gwapong anak at magandang asawa. It's your lost, not mine".
********************
