Güçlü bir karakterdim. Bir sorunum olduğunda hemen arkadaşlarıma anlatmaya , içki içip unutmaya ya da başımdan savmaya ihtiyacım yoktu. Ben sorunumla kendim savaşırdım. Kişilere ihtiyacım yoktu. Güçsüz insanlar vardı yanımda , hepsi yenik düştü. Güçlü olmak aslında yalnızlığa adım atmakmış bunu sonralarda farkettim. Güçlüyüm ve yalnızım. Sabahtan akşama bir yurt odasında küllük ve boş sigara paketleri arasında geçiyor günlerim. Yemeklerim daima yalnız ve tek kişilik masalarda. Yürüyüşlerim yalnız. Ama ellerimiz kuvvetli kenarından köşesinden tutunduk hayatın dallarına.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yürüyüş Mesafesinde Felsefe
Non-FictionHepinizin yürürken öldürdüğü birileri , yaptığı yanlışları düşünüp kendi kendine doğru yolu buldukları olmuştur. Adı üstünde bu da benim yürürken aklımdan geçenlerin , hayata dair , yaşamaya dair , hislere dair ; kısacası yürürken düşündüğüm her şey...
