De Vormverwisseling

Hoofdstuk 1

Roger Taylor liep op straat. Hij was de drummer in een band genaamd Queen. Maar vandaag hield hij zich niet bezig met drummen. Hij ging naar zijn goede vriend Willie Wortel, de beroemde uitvinder. Willie had Roger en de andere Queen-leden uitgenodigd om te kijken naar zijn nieuwe uitvinding. Wat zou het toch zijn? Roger stelde zich al dagdromend de meest extravagante machines voor.

"Roger, moet je eens kijken!" Bruut werd Roger uit zijn dagdroom gewekt. Oh, het was Brian maar. Brian May was een boomlange vent met een opvallende bos krullen. Hij speelde gitaar in de band Queen samen met Roger, waar hij dan ook goed bevriend mee was. Ook hij was uitgenodigd om bij Willie te komen kijken. "Een stereoscopische kaart van de Taj Mahal uit 1910! Echt su-per-zeldzaam!" En oh ja, hij had ook nog eens behoorlijk saaie hobby's. Stereoscopische kaarten. Echt iets voor nerds, dacht Roger.

"Kijk, Roger, als je je ogen op een bepaalde manier houdt, lijkt het alsof je diepte in het plaatje ziet!" zei de verwonderde Brian. "Geef hier," zei Roger terwijl hij de kaart uit Brian's handen rukte. Roger probeerde meerdere keren diepte in het plaatje te zien (zoals Brian gezegd had), maar hij kon -tot zijn grote frustratie- op geen enkel moment diepte in het plaatje ontdekken. "Roger, om diepte te kunnen zien in stereoscopische afbeeldingen moet je oefe-" "Deze stereoscopische ellende is volslagen lariekoek!" schreeuwde Roger woest terwijl op het punt stond de stereoscopische kaart aan stukken te scheuren. "Oh nee, meneer Meddows-Taylor, we gaan hier niet een kaart waar ik verdomme toevallig honderd pond voor heb neergeteld naar de Filistijnen helpen," schreeuwde Brian terwijl hij de kaart uit Rogers handen griste. "En wat als ik dat nu wel wil?!" schreeuwde Roger en hij pakte de kaart weer terug. Maar met op dat moment werd de kaart meegenomen door de wind. "Oh nee!" riepen beide ruziemakers uit. "De kaart!".

Ondertussen was John Deacon, de bassist van Queen, al veilig en wel bij Willie Wortel's werkplaats aangekomen. "Willie, ik zou graag eens willen weten wat jouw nieuwe uitvinding is," zei John terwijl hij naar het bijzondere apparaat middenin Willie's werkplaats keek. Het was een soort grote kast, met daarin een ruimte met twee stoeltjes waarin twee mensen konden zitten. "Oh, dat is een heel bijzonder apparaat," zei de kraanvogel tegen de bassist, "het is een VormVerwisselaar! Als er twee mensen in de VormVerwisselaar staan, worden hun lichamen verwisseld: persoon 1 zit dan in het lichaam van persoon 2 en vice versa. Snap je?" "Nou..." zei John, "soort van". "Het is hier best wel heet," zei Willie, en hij deed de deur van zijn werkplaats open.

Ineens waaide er iets naar binnen: het was een kaartje, met daarop twee bijna gelijke plaatjes van de Taj Mahal, een bekend bouwwerk in India. Het kaartje belandde in Willie's nieuwe machine. Kort daarna stormde een paniekerige Brian en Roger de werkplaats binnen. "Daar! In dat apparaat! Daar ligt-ie!" schreeuwde Brian. Ze renden halsoverkop op de machine af, ze stonden in de machine en toen-

FLITS!