Nang Dahil Sa Facebook | His Side

It's 8pm and I'm bored so I ended up sending a friend request to this girl on facebook. She immediately accepted my request, without hesitation I pmed her.

"Thanks for the accept! :)" With smiley, ofcourse para naman hindi masyadong creepy. Ah, hindi ko alam kung sa'kin kasi may mag-ppm ng ganito parang wala lang din.

I watched several videos in youtube and still wala pa rin reply kaya nag pm ako ulit sa kanya. Medyo wala akong paki kahit mainis siya atleast mag-rereply siya diba?

"Hey!" Then, tadaaah. Nag offline siya. Sayang. 

Medyo nabadtrip ako pagkatapos niyang mag-offline. Bastos e. De loko lang, nakakainis lang talaga. Gusto ko kasi talaga siya makausap pero ano ayan nag-offline. Obviously, she's not interested.

The next day, nag online ulit ako just to check if she's online, too pero nabigo ako. Well, hindi naman ganun kabigo dahil sakto pagkita ko sa newsfeed ko, siya yung una nandito. Nag-upload siya ng pictures one hour ago. Sayang! Dapat pala bumangon na ako kanina pa, e di sana naabutan ko siya.

I checked those pictures of her. I'm down. I'm speechless, ang ganda ng smile niya. I can't help but to comment on her picture. "Ang ganda ng smile mo! Keep smiling!" Sabay like.

Like ko yung smile mo. 

 Napapangiti na din ako mag-isa, nahawa sa ngiti mo eh. 

 Napatingin ako sa chat box, lalo naman akong napangiti nung nakita kong online ka kaya agad agad nag pm ako sa'yo.

 "Hi Jane."

 At hindi ko inaasahan nag-reply ka kaagad. "Hey!" 

 "Yun! Nag reply ka din." I replied.

 "Sorry! Hindi ko lang talagang ugaling mag reply sa hindi ko kilala personally." Hmm.I see.

 "Ay ganun ba?" Nag-isip ako kung ano maganda sabihin para hindi ka mailang. "Edi magpakilala nalang tayo. Hi, I'm Lance."

 "Hi Lance, I'm Jane."

 "So mag kakilala na tayo. It means lagi ka na mag rereply sa messages ko sayo? :)" Yun oh. Lakas mo, Lance.

And that's how it all started. Since that day, lagi na tayo mag-kausap. To be honest, nakakatuwa. Natutuwa lang ako sa'yo kasi lahat nalang ng kinekwento mo kahit hindi ko naman tinatanong. Yung iba siguro maiinis, pero ako hindi eh. Hindi ko din maiiwasan na, hindi ka isipin sa gabi. Oh teka lang, wag lagyan ng malisya.

Pero isang araw nag-bago lahat. Nag kasakit kasi ako kaya hindi ako makapag-online. Ah, badtrip na sakit to wrong timing lang.

 After 2 days, bumawi naman ako. Nag wawattpad ka pala, kaya naisipan kong mag sign up para sayo. Gusto ko nga gumawa ng one shot ba yun? Gusto ko gumawa nun para sa'yo kaso baka makornihan ka lang.

 Dahil nga alam kong nag wawattpad ka ngayon, nag online muna ako sa facebook. Sakto naman ol ka, kaya ako eto pm kaagad.

 "Musta. :)" Walang question mark. Wala lang.

 Wala pang isang minuto nag reply ka kaagad. "Oh buhay ka pa pala?! HAHA" Medyo nasaktan ako sa reply mo. Parang naisip ko, siguro nga ako lang yung nakakamiss sayo.

 "Sorry Jane. Nag kasakit ako kaya hindi ako nakapag online." Sagot ko sayo.

 "Ay ganun ba?! Magaling ka na?" Sabi mo sa'kin. Nawala kaagad yung sakit na naramdamn ko. Korni talaga. Napangiti ako sa sinabi mo, parang.. parang concern ka ata sakin eh.