Binanın qapısını itələyərək içəri keçdi... Gözü arxadan gələn adamda idi. Pilləkanları tələsərək çıxırdı... Evə tez çatmağa çalışırdı. Əlini tez-tez saçlarının arasından keçirdərək arxaya baxırdı... Diqqət çəkməyə çalışırdı. Ehtiyacı olmasada edirdi. Əyninə qısa olan ətəki birazda qısaldırdı... Əmin olmaq istəyirdi... Adamın ona baxdığına. Nəhayət qapıya çatdı. Əlində hazır saxladığı açarla qapını açmağa çalışırdı. Çətinliklə nəfəs alırdı. qapını açmasına baxmayaraq... Evə daxil olmurdu qapıya söykənib. Nəfəsini düzəltməyə çalışırdı... Ehtirasdan daha da darmadağın olmuşdu. Adam qarşısında dayanaraq... Əllərini köynəyin icazə verdiyi qədər aşağı çəkirdi. Danışmırdılar... Heç tanışda deyildilər. Fikirləridə yox idi tanış olmağa. Qadın anlamış kimi... Asta-asta köynəyinin düymələrini açırdı. Adama daha da çox icazə verirdi. Qadın köynəyinin yaxasını açıb qurtarmışdı. Ancaq... Adamın əli aşağı düşməmişdi. Qadının sinəsində ilişib qalmışdı. Asta toxunuşlarla... Qadının ağlını başından alırdı. Qadının dərindən aldığı nəfəs və ağzından qaçırtdığı səslər boş binada əks səda edirdi...
- Ah... Ah... Ahhh
Sinəyə olan toxunuş bu qədərmi başdan çıxardırdı qadını? Əlbətdəki yox... Adamın digər əli işini görürdü... Qadının ətəyinin altından. Artıq qadın adamın dodaqlarının dadına baxdı. Dayanamamışcasına... Qadın əllərini adamın saçlarının arasından keçirdərək. İntiqam alırcasına dartışdırırdı. Nəyin intiqamını alırdı? Öz ehtirasını cilovlaya bilməməsinin acısınımı Adamdan çıxartırdı. Adam qadını dodaqlarından ayırmayaraq qapıdan ayırıb.. Qadını qapıya sərt bir şəkildə itələdi. Qapı açılar açılmaz içəriyə keçdilər... Adamın istədiyi həyata keçmişdi. Qadın həm acı həmdə zövq dolu bir inilti qaçırtmışdı ağzından. Adam qapını örtərək... Qarşı qonşunun baxdığı gözəl səhnənidə pozmuş oldu.
