Belki Bu Sondu

Tanıtım

Elime aldığım buruşmuş beyaz kağıda baktım .Çektiğim acıları bütün başımdan geçen kötü olayları bu sayfalara dolduracaktım .İnsanlar zaten böyle yapmaz mıydı? Çektikleri acıları birisine anlatma isteğiyle dolup taşarlardılar veya acılarını bembeyaz ,kirletilmeye hazır sayfalara yazmaya başlardılar.Ben beyaz sayfalara kendimi tanıtmayı seçmiştim .Nasıl bu kadar berbat duruma düştüğümü düşünmeye ve acılarımı dökmeye cesaret ettim .Her acı insanın kendisinde kalmasından yana olduğum için ,kendimi beyaz sayfaların içinde kaybolmaya bıraktım .
Nasıl bir durumdaydım ki ben?Dünyada ben şuan bu satırları yazarken benimle acı çekenlerin durumunda mıydım ,yoksa tam tersi mi ?
Şuan bir kadın doğum yapıyor olabilirdi ,yeni bir hayat yeni çekeceği acılara gözlerini açabilirdi .Veya Dünya'nın en uç köşesinde birisi son nefesini verebilirdi.Birileri acı çekerken gülebilirdi .Ben acı çekmeyi seçmiştim.Hayır hayır kesinlikle yanlış anlamayın acı çekmeyi seven bir psikopat değildim.Acılar insanların seçimleriyle oluşuyordu .O zaman belki de hepimiz bir gram psikopattık. Hayatımızda acıların kurbanı olmuş acı çekmeye mahkum kişilerdik.
Konumuz galiba bu duruma nasıl geldiğimdi.Benim acım belki size büyük gelmezse de benim için fazlasıyla intihar sebebiydi .
Aşık olmuştum ... çok banel. En yakın arkadaşım aşık olduğum çocukla beraberdi ...Evrenin oyunu .Aşık olduğum çocuk yarın en yakın arkadaşımla evleniyordu ...İntihar sebebi.