Take The Picture(One Direction fanfiction)

Chapter 11

Daisy P.OV.

Zuchtend keek ik naar het schermpje dat boven me hing. Als het goed is zouden we zo eindelijk landen in Parijs! Op dat moment riep de stewardess om dat we onze gordels af mochten doen. Ik kon het nog steeds niet geloven dat we in Parijs waren. 

‘Ik mis Harry wel hoor..’ jammerde Tessa.

‘Ja, en ik Louis ook!’ jammerde ik mee. Iedereen in het vliegtuig stond op om uit te stappen. Tessa en ik volgde hun voorbeeld, en we propten ons tussen de rij die in het middenpad stond. 

‘Hoe zou het met ze gaan?’ vroeg Tessa uit het niks. 

‘Vast wel goed. Oh jij hebt je laptop mee toch? Dan kunnen we skypen als ze online zijn!’ 

‘Ohh goed idee!’ riep Tessa, iets te hard, wat haar een geïrriteerde blik van een oude vent achter ons opleverde. 

‘Sorry!’ riep ik snel. De rij schoot aardig op en voor we het wisten zochten we onze koffers op de band. 

‘OH DAAR! Nee wacht, dat is hem niet.. DAAR!’ riep Tessa, en ze holde naar de koffers toe, om ze vervolgens van de lopende band te trekken. Aangezien de koffers heel zwaar waren, ging het heel lastig en daarna lag Tessa dan ook languit op de grond. 

‘Lekker bezig Tessa!’ Tessa krabbelde overeind, en ik besloot haar maar te helpen met de koffers voordat ze zo weer languit lag. 

‘Oké, we hebben onze koffers, nu een Taxi regelen en dan naar het hotel!’ Ik pakte het handvat van mijn knalroze koffer beet, en trok hem achter me aan, naar buiten. 

‘Joeeeehoeeee!’ riep Tessa, terwijl ze als een idioot naar die Taxi begon te zwaaien. Ik keek haar met een pokerface aan. De taxi stopte en we gooide onze bagage in de achterbak. We gaven het adres door, en de Taxi begon te rijden. 

Ondertussen zagen Tessa en ik allemaal supergave dingen, die ze bij ons nooit hadden. Heel veel mannen liepen hier met bretels, waardoor ik meteen weer aan Louis moest denken. 

‘Pff, ik mis hem nu al..’ 

‘Awhhh!’ riep Tessa terwijl ze haar armen om me heen sloeg. Ik schoot in de lach. 

Ik gaf de taxichauffeur zijn geld, en haalde de koffers uit de kofferbak. Het hotel zag er enorm chique uit. ‘Zouden ze hier ook lange gangen hebben?’ vroeg Tessa lachend.

‘Nou ik denk niet dat we het hier moeten flikken, haha!’ 

Van binnen was bijna alles wit, van de muren tot de meubels. Er liepen overal deftige mensen, met nette kleding. Ik keek Tessa even aan, en daarna schoten we in de lach. We kregen wat afkeurende blikken, maar die negeerde we. 

We liepen naar de balie, gaven onze namen door en kregen daarna het pasje.

‘Ik ben benieuwd hoe onze kamer eruit ziet,’ zei Tessa terwijl ze een wenkbrauwwiebel deed. We stapten in de lift. 

‘Welke verdieping?’ 

‘Uhm.. deze!’ Tessa drukte op een knopje, en langzaam kwam de lift in beweging. Ik neuriede mee met het irritante liftmuziekje. Het belletje van de lift galmde door het hokje, wat betekende dat we bij de goede verdieping waren. De deuren schoven open en Tessa en ik liepen de lift uit, met de koffers achter ons aan. 

Ik keek op het pasje naar het nummer. 

‘We moeten kamer 123 hebben! Hey, leuk nummer!’ zei ik lachend. We zochten de kamer. Toen we die eenmaal gevonden hadden stopte ik de kaart in dat ding, waardoor het slot zich ontgrendelde. Ik opende de deur en Tessa deed showhands.