Hey Mister, It's a Love Letter!

The Orphanage

Andito kami ngayon ni Lacey sa Furniture Planet, namimili kami ng mga gamit at gagamitin para sa bahay ni tita M at Alex. Sinabi ko sa kaniya ang tungkol sa napag-usapan namin ni ate Raian kagabi.

"Hindi ko talaga alam kung pano ko susundan yung 1st book ko," ani ko.

"Di mo talga alam pano sundan kasi wala naman na si Lloyd ngayon dito," ang sabi niya sakin habang nagbabar code ng mga gamit.

"Kaso kung ibang story naman, di ko alam kung pano ko din sisimulan, at anong story?" ang sabi ko while punching on the barcode ng isang white and gold motif lamp shade.

"Hmmm, eh why don't you give it a try again? Nagawa mo nga sa una mong book, what more pa sa susunod right?" Yeah, she's right, if I were able to do it before why I can't now? Pero kaso nga, wala ng Lloyd sa buhay ko. Paano ko masusundan yon? Yes, creative naman ako, pero sa pag de-design ng bahay, hindi sa paggawa ng Fictional story.

"But how?" Tinanong ko siya. Sorry, hindi talaga ako pinanganak bilang isang manunulat. Nagkataon lang na lasing ako at wala ako sa katinuan at sinend ko yung, kung ano man ang sinulat ko non. Maglasing kaya ako ulit?

"Uhm, try to look on a new angle, perspective? Have a new inspiration?" Sagot niya. Pumunta na siya ng counter at naiwan ako don.

New angle.

Perspective.

New inspiration.

Uuuuuggggggghhhhhh!

Tumunog ang phone ko. Inabot ko na din sa staff yung pang barcode at sinenyasan si Lacey na may kakausapin lang ako. Tinignan ko ang phone ko at si Kuya lang pala ang tumatawag.

Ako: Yes, kuya?

Kuya: Alie, asan ka? Pwede ka bang pumunta dito sa Orphanage? Gusto ka kasing makilala ni Mrs. Garcia.

Ako: Huh? Eh diba boss mo yun? B-bakit raw?

Kuya: Nakwento kasi kita sa kaniya, gusto raw niya magpa design sayo, marami daw siyang gustong ipa design sayo! At isa na daw don sa anak niya.

Ako: Really? Sounds great. Sige I'll be there. Do you want me to bring something?

Kuya: Uhm, kahit doughnuts na lang for the sisters!

Alie: Okay sure, punta na ako jan! Bye.

Wow, more projects the merrier! Kailangan ma splook ko na ito kay Lacey. Pinuntahan ko siya sa may counter, "I have to go. I have to meet our future client!"

"Woah, okay! Do great huh! Make sure na maging client natin yan!" Ang sabi sa akin ng masayang masayang si Lacey. Then bumeso na ako sa kaniya.

Since na wala pa rin akong kotse, nag taxi ako. I was adviced before kasi na, hindi dapat ako magkaron ng kotse, because I need to imagine all the time, baka mabangga kasi ako habang nag d-drive. Which is true naman.

When I got there, nakita ko na sobrang saya ng mga bata halata sa mga ngiti at tawa nila. Tuwang tuwa din naman sila kuya na nakikipaglaro sa mga batang ito. I realized how blessed I am na may magulang ako, at may kuya ako na katulad ni kuya Caleb na tumutulong sa mga batang ito. Nung mapansin ako ni kuya na nakatayo lang sa may pinto, agad niya akong kinawayan at binulungan yung dalawang bata, tapos tumakbo yung dalawa papunta sa akin.

"Ateng maganda!" Ang sabi nung batang babae na may maikling buhok. "Sunduin ka daw namin sabi ni Kuya pogi!" Dagdag pa niya.

"Ah sige." Agad namang kumapit yung batang babae sa kamay ko.