De Buurtpolitie ~ een nieuw gezin

~Terug naar school~

Pov Elise
We zijn nu 3 weken verder. Morgen ga ik terug naar school en Koen en Tineke moeten terug gaan werken. Vandaag hebben we een lange wandeling gemaakt in het bos. Eigenlijk heb ik echt zin in morgen, dan zie ik Louise en Rens terug, samen met de rest van mijn klas. Ik ben eens nieuwsgierig of ze allemaal direct op me af komen lopen óf dat ze me gewoon negeren en me niet meer kennen, en misschien helemaal niet aan mij hebben gedacht... God, Elise, tuurlijk zijn ze je niet vergeten! Louise heeft je gered, remember?
Ik zal maar eens gaan slapen, morgen moet ik al om half 7 opstaan.

De volgende ochtend word ik wakker door het irritante piepgeluid van mijn wekker. Moet ik ook maar eens op 'radio' zetten... Ik trek een grijze jeansbroek aan met daarop een simpel T-shirt en daarover een bordeauxrode oversizede trui. Ik grijp mijn tas -die al 3 dagen klaarligt- en ga naar beneden. Koen en Tineke zitten ook al aan tafel wanneer ik binnenkom. "Goedemorgen, klaar om te gaan?", vraagt ze terwijl ik een boterham en de choco neem. Ik knik. "Wel wat zenuwachtig", geef ik toe. Ze lacht.

Na een half uurtje is het tijd om te vertrekken. Ik zeg Tineke en Koen gedag en stap op mijn fiets, naar school. Na 20 minuutjes fietsen komt de school in zicht. En daarmee ook de stress... In de verte zie ik Louise staan. Zij mij niet, en ze weet ook niet dat ik vandaag terugkom. Ik meld me even bij de directie -omdat ik zo lang afwezig was- en ga dan achter Louise staan. Ze staat bij een meisje dat ik niet ken, dus zij kan me niet verraden.

Ik sluit mijn handen om haar ogen en ze gilt even. "Wie is dat??", vraagt ze geschrokken. Ik doe teken naar het meisje dat zij me moet beschrijven. "Lang blondbruin haar, grijsgroene ogen-", begint ze. "Elise!!", gilt Louise. Ik haal mijn handen van haar ogen en ze draait zich om. "Oooh Elise ik heb u gemist!!!", roept ze terwijl ze me meesleurt in een omhelzing. "Ik u ook", lach ik. We blijven een paar minuten zo staan, en dan komt het.
"Hoe is het? Wat is er allemaal veranderd?", begint ze haar vragenaanval (bestaat dit woord zelfs?). "Straks zal ik aaaalles vertellen, maar anders moet ik 500 keer hetzelfde zeggen...", antwoord ik. Ze knikt. Even daarna gaat de bel, en ik heb Rens nog niet eens gezien! Ik wil hem zooo graag knuffelen!! Wel wat meer ook maarja, daarvoor moet je met 2 hetzelfde voelen... Louise weet dit niet eens, alleen Marthe. De bel gaat dus en we begeven ons naar de klas. We komen als laatste binnen en meteen zijn alle ogen op ons -vooral op mij eigenlijk - gericht. Iedereen kijkt me aan, best eng. "Hallo allemaal", zeg ik nonchalant. Daarna komt iedereen -ja, echt iedereen- op me afgestormd om me om ter eerst aan te kunnen raken. Yeah, right, Rens eerst, mensjes. Rens eerst, dus Rens eerst. Hij komt op me afgelopen en ik spring in zijn armen. Zaaalig! "Ik heb u gemist", zeggen we tegelijkertijd, waardoor we exact op hetzelfde moment beginnen lachen. Waardoor we nog harder moeten lachen. "Weet je waarom wij nu zo goeie vrienden zijn?", vraagt hij. Ik schud mijn hoofd, laat hem het maar uitleggen. "We zijn na een maand 2 minuten bij elkaar, en we liggen al strijk", legt hij uit. Ik lach en geef hem nog een knuffel als de leerkracht binnenkomt.

"Aah, Elise, eindelijk terug? Je hebt heel wat in te halen, kind.", begint ze. Nee, ze is helemaal niets veranderd, nog steeds zo chagrijnig... "Waar waart ge eigenlijk de voorbije maand? Ik wil anders ook wel eens een maand vakantie..." Daar gaan we. "Ze werd bij een pleeggezin geplaatst, en ze is dan ingeburgerd bij die mensen en de buurt", antwoordt de directeur die net binnekomt. Ik lach en kijk haar vuil aan. Got ya.

Na 4 lange, saaie uren (geschiedenis, Nederlands, informatica en godsdienst) is het eindelijk middagpauze. Alhoewel, dat wordt het moeilijkste gedeelte denk ik. Vragen beantwoorden... Jeeeej *kuch* Na het eten zitten we op een aantal bankjes. 'we' zijn dus de mensen die alles willen horen en ik. "Start", roep ik, en daar gaan we dan.
"Wat heb je allemaal gedaan?" "Zijn het leuke pleegouders?" "Hoelang zitten je ouders in de cel?" en nog heel veel andere vragen. "Veel te veel. Ja, Koen en Tineke zijn echt leuk. Levenslang", beantwoord ik de eerste vragen. Na het horen van 'Koen en Tineke' worden Louise's ogen groot als ufo's. "Koen en Tineke, zoals in Koen, Tineke en Barry?", vraagt ze. Ik knik.
Na nog een aantal minuten - de hele middagpauze- vragen beantwoord te hebben, gaat de bel.

Ik zit hier op het randje van m'n bed (a/n k3 momentje) te wachten. Tot er iets gebeurd. Mijn huiswerk is af en mijn toetsen zijn geleerd. Ja, ook op mijn eerste dag krijg ik toetsEN om te leren... En het 'iets' gebeurd. "Elise, kom je eten?", roept Tineke. Ik spurt naar beneden - in hoeverre dat mogelijk is dan- en nestel me in mijn stoel aan tafel.

Nu is het rond 10 uur, en ik ben mijn tanden aan het poetsen. En ik denk na. Over vandaag. Louise, die ik liet schrikken. En Rens, onze knuffels zijn gewoon de beste die er bestaan... Ik merk dat er een glimlach op mijn gezicht verschijnt. Wat heb ik die sukkels toch gemist - zo noemen we elkaar, ik ben geen fake friend ofzo-... Slaapwel!

******
Eindelijk een nieuw stukje. Sorry dat het zo lang geduurd heeft... Maar nu het leuke nieuws;

VAKANTIIIIIEEEEEEEEEEEEEEEEE sorry, vakantie is leuwk, veel tijd om te schrijven ook

Gaat zr iemand van jullie naar K3 zoekt K3 kijken? Ik welll, because K3=laifff wie willen jullie dat eruit gaat?

Veel lees-,vakantie-,k3 zoekt k3 - en nog veel meer plezier!!!

Ranne x