"Günaydın uyku güzeli... Saat kaç oldu bakalım? Neyse o değil de bugün bir iş daha çıktı. Ekstra alacağım öğleden sonra buluşup parayı çatır çatır harcayalım. Ne dersin?"
"Biraz tasarruf be Barzan. Tamam kulağa hoş geliyor ama bu kadar olamaz bence."
Biraz konuşup, gülüştüler. O sırada buluşacakları saati ve yeri ayarladılar. Aden'in dershanesi vardı. Çıkışta buluşacakları yere geçecekti.
***
Dershane sonrası Aden Nişantaşı'na gitti. Bir kafeye oturup Barzan'ı beklemeye başladı. O sırada etraftaki insanları inceliyordu. Çünkü dikkatini o kadar çekmişti ki... Hepsinin hayatı takmazcasına bir tavrı vardı ama kim ne düşünüyor bilinmezdi. Sonra Aden kendini düşündü. Geride bıraka bıraka büyümeye çalışan kendini. Hep kaybedeceği şeyleri sevmişti Aden. O kadar derinlere daldı ki o sırada Barzan geldi. Aden'in omzuna dokundu. Aden bir anda korktu. "Özür dilerim dalmıştın."
Dünyaya geri döndü Aden sonra.
"Ödümü kopardın ama Barzan. Keşke haber verseydin."
"Gelirken geldiğimi nasıl haber verebilirim Aden?"
Biraz karşılıklı güldüler. Barzan'ın canı sıkkındı sanki. Aden neden olduğunu sordu.
"Paramı eksik verdiler. Çok kesmemişler ama yine de can sıkıcı."
"Neden eksik?"
"Sordum ama anlamsız baktı yüzüme."
"Ne yaptın peki?"
"Boşver"
Keyifleri iyiydi. Sipariş verdiler. Derin şeyler konuşmaya başladılar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CAN YARAM
ChickLitÇok acı çektim. Bana adeta öldürmeyen bir hastalık bıraktılar. Öldürmeyen hastalık, hastalığı daha uzun yaşatır. Önce sürünürsün ve sonra düşersin bir gün; atlamaya korktuğun uçurumlardan. Ölmezsin ama dünyada olman hayatta olduğun anlamına gelmez o...
