I'm A Kontrabida of My Own Story ( COMPLETED )

Chapter 35

 Hadlee's POV

Tahimik naman akong naglakad papalapit sa kanya at dahan-dahang pinulupot yung kamay ko sa beywang niya habang nakatalikod siya.

Im sorry I only said.

Naramdaman kong natigilan siya sa ginawa ko at tsaka humawak sa kamay ko para tanggalin yun sa pagkakayakap sa kanya.

Bigla ko namang naramdaman yung pagbalatay ng lungkot sa sarili ko, pero bigla ring nawala yun nang dahan-dahan siyang humarap sakin at niyakap ako.

Ramdam ko rin yung pagtulo ng luha niya sa may balikat ko, hindi ko rin naman mapigil yung luha ko sa paglabas kaya nag-iyakan lang  kaming dalawa habang magkayakap.

Hindi ko alam na ganito pala yung mangyayari kapag nalaman na nila yung sakit ko, akala ko hahantong pa sa point na kapag nalaman nilang may sakit ako, mangyayaring parang di man lang sila maaapektuhan tungkol dun, yung tipo na parang napakanormal na balita na lang yun sa kanila.

I'm sorry Keegan I said again, humigpit naman yung pagyakap niya sakin at bigla ko siyang natulak nang isiksik niya yung mukha niya sa leeg ko, masyado kasing malakas yung kiliti ko dun kaya naging ganun yung reaction ko.

Pero nawala sa isip ko na nasa may fish pond pala kaming dalawa kaya halos muntik siyang malaglag dun.

Babe! He shouted, di ko naman napigilan yung paglabas ulit ng mga luha ko dahil sa tinawag niya sakin.

That's what I longing to hear from him. I missed him the most, I missed him calling me that endearment, I missed everything about him.

I miss you I said, ngumiti naman siya sakin tsaka niyakap ulit ako.

I'm sorry for hurting you, I'm sorry for breaking up with you, I'm sorry for lying to you, I'm sorry for keeping this tumor of mine from you, I'm sorry for being selfish,  I'm sorry for not trusting you, I'm sorry for everything, you don't know how much I regret all the things that I intentionally did to all of you I said habang yakap-yakap niya ako, di naman siya nagsasalita, he just patted my back habang pinapakinggan lahat ng sinasabi ko.

Dahan-dahan naman niya akong inihiwalay sa kanya at tsaka niya lang ako tinitigan.

I'm sorry--

Ssh that's enough, I understand you, hinihintay lang naman talaga kita na sabihin lahat yun pero tama na, malinaw na sakin lahat, I already forgave you from the very beginning, you already know how much I love you, kaya kong tanggapin lahat ng nagawa mo, ginagawa mo at gagawin mo pa lang, hindi mo na kailangang isa-isahin pa kasi simula nang magsalita ka ng sorry, pinatawad na kita agad, oo nagalit ako sayo noon pero hindi yun malalim na hindi na kita kayang tanggapin pa, kasi yung pagmamahal ko yung mas nangingibabaw sa lahat, mahal na mahal kita Diem, pwede nating ituloy lahat ng itinigil natin pero sa ngayon unahin muna natin yung tiyan ko, medyo nagugutom na rin kasi ako eh he said tsaka pa siya ngumisi sa huli.

Napailing naman ako, tsaka tumango sa kanya at sabay na kaming naglakad papuntang kitchen.

-Kitchen-

Gusto ko nang adobo, sinigang, menudo, afritada, caldereta, nilagang baka at baboy, ginisang gulay tsaka ito-ito, hamonado, yan lahat yan he said tsaka binaba sa harap ko yung filipino food recipe book ni Ate Isabel.

Natawa naman ako tsaka kinuha yun at tinignan yung mga sinabi niya, tiniklop niya pa kasi yun na akala mo magagawa ko talagang iluto para sa kanya lahat yun.