Soraya - on hold-

Hoofdstuk 12.

~12~

Daar staat ze dan met de jurk aan die Natalia heeft laten brengen. Hij is echt prachtig. Zoiets heeft ze echt nog niet eerder aangehad. De jurk heeft een zachte stof en is donker rood van kleur. Ze moet Natalia straks maar bedanken dat ze een avond in deze jurk mag rondlopen. Sarah ligt klaar in haar wiegje voor de avond.

Ze ligt nog heerlijk te slapen, nadat Soraya haar schone kleren had aangetrokken. Nu maar hopen dat het meisje zich gedraagt en niet ineens gaat spugen. Ze voelt nog eens aan de stof die om haar lichaam hangt. Natalia wil graag dat ze laat zien dat ze van goede huize komt. Je mag ook niet zomaar voor een kind van een ander zorgen.

Er wordt op de deur geklopt dat het tijd is dat ze met Sarah die kant op komt. Voorzichtig tilt ze Sarah uit haar wiegje en probeert haar niet wakker te maken. Gelukkig lukt dat haar en verlaat ze stilletjes de kamer. Straks zal Sarah wel wakker worden door het lawaai van de andere mensen.

Het kan ook zo zijn dat ze met een paar minuten weer terug mag naar de kamer. Dat ze alleen Sarah moet laten zien aan de mensen. Eigenlijk hoopt ze daar ook op. Ze hoopt ook dat ze Sarah bij zich mag houden en dat ze daar niet alleen staat. Dan weet ze al dat ze een makkelijke prooi is.

Ze komt steeds dichter bij de ruimte waar het feest wordt gehouden. Er klinkt gelach en geschreeuw. Ze hoort de lage mannenstemmen en de hoge vrouwenstemmen door elkaar heen. De deur wordt voor haar open gedaan door twee bewakers. Ze komt via de hoofdingang in de grote zaal.

De zaal heeft ze eigenlijk nog niet eerder gezien. Alleen toen ze er een keer langsliep en er snel een blik naar binnen wierp, maar dan zie je het toch op een andere manier. Er staan grote pilaren langs de kant met sierlijke lijnen erop. Mensen staan tussen de pilaren en de muur en in het midden van de ruimte dansen mensen. Muzikanten staan aan de zijkant van de zaal, die de dansende mensen begeleiden.

Dan heeft ze pas door dat er aardig wat mensen haar kant op kijken. Verbaasde, nieuwsgierige en glimlachende gezichten. Ze hoort de vragen al van de mensen. Wie is dat meisje? Is dat het dochtertje? Waarom draagt ze zo'n mooie jurk? Met moeite glimlacht ze, want ze voelt zich aardig ongemakkelijk.

Als het enige beetje hoop ziet ze ook dat Lodewijk en Natalia naar haar kijken. Beide glimlachen ze wat een goed teken is. Lodewijk wenkt haar naar zich toe en ze loopt langs de pilaren naar hen toe. 'Mag ik jullie voorstellen aan Soraya met onze dochter Sarah' zegt Natalia tegen de vier mensen die bij hen staan. Soraya geeft Sarah over aan haar moeder en zet een stap naar achteren.

Natalia kijkt haar even verbaasd aan, maar praat dan zo verder met de twee andere vrouwen. Lodewijk praat met de twee andere mannen. Langzaam doet ze nog wat stappen naar achteren, zodat ze de twee gesprekken niet meer kan volgen. Dat is niet heel erg netjes als ze zo zit mee te luisteren. 'Kijk daar hebben we een bekende dame'

Soraya draait zich om. Twee mannen staan grijnzend voor haar. 'Meneer Theodor en meneer Hendrik, wat fijn om u weer te zien' zegt ze en buigt iets haar hoofd. 'Soraya' zegt Hendrik netjes en glimlacht even naar haar. 'Wat zie je er prachtig uit in die jurk' gaat hij verder. Ze voelt haar wangen rood worden. 'Dank u wel meneer'

'Mag je op deze bijzondere avond voor oppas spelen?' vraagt Theodor. De toon in zijn stem mag ze echt niet. Op de één of andere manier kijkt hij echt neer op haar. Ze stelt eigenlijk niets voor in zijn ogen. 'Daar heeft u gelijk mee meneer' antwoord ze zoals het van haar wordt verwacht. 'Waar is die kleine dan?' kaatst hij terug. Ze ziet dat Hendrik met zijn ogen rolt. Hij wil iets zeggen, maar zijn broer gaat verder. 'Aha, ik zie die kleine meid. Eens kijken of die wat interessanter is'