Echt

Hoofdstuk 8

'Hey, ik ga vanavond met Jason uit, kan ik tegen mijn moeder zeggen dat ik bij jou slaap?' 

'Prima!' zegt Monique vrolijk door de telefoon.

'Super! Love you!' 

'Love you too!' Ik hang op. 

'Mama, ik logeer vannacht bij Monique.' 

'Veel plezier lieverd.' Het is acht uur. Jason staat op me te wachten op de hoek van de straat met zijn scooter. 

'Ik ga even uit, denk ik.' 

'Weet je het zeker?' 

'Ik zal me niet laten gaan!' beloofd mijn moeder lachend. Ha, ha, wat zijn we weer grappig. 'Wacht even op mij, dan kan ik je naar Monique brengen!' Ik lach als een boer met kiespijn naar mijn moeder. 

'Ja, is goed. Ik, eh, moet nog even iemand bellen,' zeg ik. Ik verlaat de kamer en bel Jason. 

'Haal me op bij Mo, ik bel je wanneer, maar ga nu weg bij de hoek van de straat!' Ik hang gelijk op. 'Laten we gaan!' zeg ik tegen mijn moeder. Mijn moeder gooit haar sigaret in de vuilniszak die helemaal uitpuilt van al het vuilnis omdat ze lui om het een keer weg te brengen. We lopen ons huis uit tot we eindelijk bij Monique haar huis aankomen. We bellen aan. 

'Eh, Liv, hey, en de moeder van Liv! Hoi, kom binnen!' zegt Monique een beetje verrast. 

'Doei mam!' zeg ik. 

'Doei lieverd!' Mijn moeder draait zich om en loopt dan eindelijk weg. 

'Liv, wat? Waarom liep je moeder mee?' 

'Ik heb geen idee!' zeg ik. 

'Hey, Liv! Wat een verassing!' zegt Monique's moeder. 

'Shit,' mompel ik. 

'Ja, ze blijft slapen. Dat had ik toch gezegd?' liegt Monique. 

'Oh, dat was ik dan vast vergeten,' zegt Monique's moeder met een glimlach. 

'Ik heb al gegeten!' zeg ik gauw. 

'Wij gaan naar boven.' We lopen de trap op van Monique's kleine woning. 'Goed, over tien minuten sluip je weg, oké?'

'Is goed.' Ik pak mijn mobiel. 

Over 10 min in Mo d'r straat xx

Ik verstuur het appje. 

'Hoe kom ik hier weg?' zeg ik wanhopig. 'Jouw moeder heeft het meteen door!'

'Door zo zacht mogelijk de deur achter je reet dicht te doen,' zegt Monique. We lachen. 

'Nee, serieus Mo!' Monique vertelt me haar plan. Al snel zijn er acht minuten om. 

'Good luck!' Monique geeft me een knuffel. 

'Rot kind!' roep ik keihard. Ik storm de trap af en gooi de deur achter me dicht. Ik ren naar Jason. 

'Hey babe.' Hij overhandigt mij zijn helm. Ik stap achterop zijn scooter en we rijden weg. 

'Ja, ze is boos weggegaan vandaag, is ze niet thuisgekomen?' Mijn moeder kijkt Monique's moeder geschokt aan. Ze twijfelt geen moment. Ze rent ons brandende huis in. Op zoek naar mij. Maar ik sta hier. Slechts een paar meter van mijn moeder vandaan. Ze is naar binnen gerend met d'r dronken kop. Dom wijf. De ernst van de situatie dringt niet tot me door. Plotseling besef ik dat mijn moeder ons brandende huis is in gegaan, op zoek naar mij. Maar ik sta hier. Veilig. Mijn moeder niet.