Mr. Nice Guy's Obsession

MNGO-14

MNGO-14

"Wait!"

Napahinto ako sa aking paglalakad ng maramdaman kong may humawak sa aking balikat. Kunot-noo akong lumingon sa aking likuran. Mas lalo namang lumalim ang gitla sa aking noo ng makita ko ang taong humawak sa akin.

"Bakit?", di ko maiwasang magtaas ng kilay kay Yuo Cole. He sheepishly smiled and cocked his head kaya bahagyang kuminang ang hikaw sa kanyang tenga. My eyes glued on his pierced ears. Dahil don mas lalong nadagdagan ang angas niya. Ayoko talaga sa kanya.

"Sungit mo naman, classmate!", nguso niya. Nag-ikot naman ako ng mata. I really hate when someone approaches me 'classmate'. Ewan ko pero naiirita ako. He chuckled that made my eyes squint. What's funny? Nanlaki ang mga mata ko ng bigla niyang pinisil ang aking pisngi. "Hmm. You're too cute to be...uhmm...yeah!", aniya at parang batang nakamot sa kanyang batok na hindi makatingin sa akin. Mas lalong nanliit ang mga mata ko. Bakit hindi na lang niya itinuloy? That I'm a nerd. Binitin pa niya.

Suminghap ako at hinuli ang mga mata niya. "Kung wala kang kailangan sa akin aalis na ako.", seryosong sabi ko at tumalikod na. Pero di pa nga ako nakakahakbang ng hinawakan niya ulit ako. This time it wasn't my shoulder but my wrist. Irritation filled my being. I squeezed my eyes shut and inhaled deeply before I turned around. "Ano?!", I snapped. He's getting on my nerves already. Nakakainis na siya. Ang ayoko kasi sa lahat ay iyon inistorbo ako lalo na kung pupunta ako sa library.

Nakita ko ang bahagya nyang pag-atras at panlalaki ng kanyang mga mata. Even his mouth went ajar because of my sudden outburst. Napaiwas naman ako ng tingin. Okay! I'm not the friendliest person you will ever meet. Hindi ako mabait. AT mas lalong hindi ako pasensyosang tao. Ayokong ginugulo ako. And this guy right here is bugging me to the nth level. Hindi lang naman ngayon niya ako ginugulo pati rin kasi kanina sa buong oras ng klase. He kept on nudging my arm. He kept on borrowing my ballpen and he even asked me if I have a piece paper. Wala ba siyang ballpen o papel? Studaynte pa ba siya? Mukha naman kasi siyang mayaman. Imposible namang wala syang pambili.

Huminga ako ng malalim at tumitig kay Yuo na ngayon ay nakayuko at nakatingin lang sa sahig. Umangat ng kusa ang itaas na parte ng aking labi. What a child! Ganon kasi ang ginagawa ng mga bata sa tuwing alam nilang may nagawa silang mali.

"Ano ba talaga ang kailangan mo?", mariin kong tanong sa kanya. I keep on breathing deeply to control my emotions. Hindi naman kasi araw-araw na may lumalapit, humahawak at kumakausap sa akin. Actually, sa buong sem na pagiging first year ko, ngayon lang may kumausap sa akin ng ganito katagal. Yes, I'm delighted. Pero kung ang isang tulad nito ang lalapit sa akin-makulit, maangas, istorbo at may hikaw sa tenga-huwag na lang. I'd rather be alone, which I always prefer.

Dahan-dahan naman siyang nag-angat ng tingin at tumitig sa akin. "Uhmm...", he uttered nibbling his lips. "Sir Hedalgo told me that I should borrow your notes. Sa lahat daw kasi ng istudyante niya, ikaw ang may complete notes. Kaya..."

Bumuntong-hininga ako. Yun lang pala! Without wasting any seconds, I fished out my notebook inside my bag and handed it to him. "Be sure to give it back tomorrow morning. Mag-aaral pa ko.", yun lang at tumalikod kaagad. Notebook lang pala ang kailangan pinapatagal at may pahawak-hawak pa. Bwesit!

"Hey!", rinig kong sigaw ni Yuo pero di ako lumingon. "Thank you, Andrea!", he shouted. And I stopped. My heart jumped and I froze on my feet. Slowly, a small smile crept on my lips. Well...it's not like everyday someone's calling me my name.

**

I don't know what happened earlier. Ang alam ko lang ay naghalikan kami ni Trivy sa loob mismo ng library. Napapikit ako ng mariin. I could still feel his soft lips on mine. I could still taste his saliva. I could still smell his scent. Wala sa loob na napahawak ako sa aking labi at nilaro iyon. That was my first time, actually. Kissing inside the library. Napabusangot ako. . Wala na akong pinagkaiba sa ibang babae. Yung walang pinipiling lugar na makipaghalikan. I balled my hands. Sana walang nakakita sa nangyari kanina.

I slowly looked at the guy who is sitting beside me. Seryoso siyang nagbabasa ng libro tungkol sa Philippine Constitution. Kunot na kunot ang kanyang noo. I can't help but to stare at his face. Kahit naka-side view umaangat parin ang kagandahang anyo niya. Emphasize lalo ang kanyang matangos na ilong at ang kanyang mahahabang pilik-mata. I clicked my tongue on my mind. Someone's born perfect.

My eyes surveyed his whole. Doon ko lang napansin na sobrang gulo pala ng kanyang buhok at kunot na kunot ang kanyang uniform. My eyes shifted to myself. Napapikit ako ng mariin. Wala rin pala akong pinagkaiba sa kanya. Inayos ko na lang ang aking sarili. After doing myself I leaned on the bookshelf and closed my eyes. Kanina pa kami tahimik. Pagkatapos ng nangyari kanina at sa mga sinabi niya no one even bothered to speak. We just sat there, picked some books and read. Like nothing happened. I don't know but that thought made my heart contracted. Bumuntong-hinga na lang ako. Wala lang 'to. Wala lang 'to.

Napamulat ako bigla ng maramdaman ko ang marahang pagdantay ng ulo ni Trivy sa aking balikat. I could smell his shampoo. It's cool on my nose and it smells fresh. And I could feel my stomach churning. "Trivy..."

"I'm sleepy, Andrea.", sabi niya gamit ang paos na boses. Napalabi naman ako. "I'm sleepy...", ulit niya na mas lalong isiniksik ang kanyang sarili sa akin. I chew my lip. Moments later I could feel his sighs and hear his slight snore. Wala akong iba nagawa kundi ang maging tahimik na sandigan niya habang tulog siya. I just keep on staring at the books in front of me and let my thoughts wander. I keep on thinking about the boy beside me and the other boy that only God knows where.

I sighed. I know I shouldn't be thinking about Yuo but I couldn't stop myself. I looked at the boy on my shoulder. If things didn't happen...If you're not Trivy Fuentes...would I still hate you?

I sighed again and closed my eyes. I just hope he will not come back any sooner. Kundi...walang kwenta ang plinano ko.

Huwag ka munang bumalik, Yuo.

***

As promised!

CommVo is highly appreciated. xD