ATEŞ

A-16

Kahvaltıdan ayrıldıktan sonra uzun süre çalışma odasından çıkmayan Ateş ile içi rahat etmezken yaptığı kahveleri tepsiye koyarak üst kata çıktı. Cam duvarları olan fakat kapatılan jaluzi perdelerden dolayı içerisinde gözükmeye odanın kapısını çalarak açtığı kapıdan kafasını uzattı.

"Gelebilir miyim? " Işıl'ın sesini duyması ile kaşları çatık halde incelediği dosyadan kafasını kaldırırken dosyanın kapağını kapatarak kenara itti.

"Soru mu bu? Gel tabi ki " usulca odanın içine süzülen Işıl elinde tuttuğu tepside duran kahveler den birini Ateş'e uzatırken diğerini de eline alarak masanın kenarına oturdu.

"Biraz önce çok sinirlendin galiba gittin gelmedin. " Işıl'ın yersiz kuruntusu ile gülerken elinde tuttuğu kahveyi masaya bırakırken ellerini kucağında tuttu.

"hayatım neden sana sinirleneyim? Hoşuma bile gidiyor beni kıskanman."
Sarkıttığı dudakları ile konuştu.

" Neden saatlerdir çıkmıyorsun o zaman? Ben sandım ki.."

" sen sandın ki sana sinirlendiğim için buradayım?" Sorarca söyledikleri ile kafasını aşağı yukarı salladı.

"Işte ne bileyim."

"Sana sinirlendiğim için değil sadece küçük bir sorun vardı işle ilgili ama sandığım kadar küçük değilmiş o kadar. Hem zaten işim de bitti hadi salona gidelim"
Derken koltuğunun koltuğunun altına aldığı Işıl ile kapıya yöneldi. Yürürken konuşmak için kafasını kaldıran Işıl'ı öperek sustururken salona gittiler.
** * * * * * *

"Işıl.. canım telefonun çalıyor. "

"Ellerim kirli hayatım getirebilir misin?"

Çırptığı kek karışımını tezgaha bırakırken mutfağa giren Ateş telefonu açarak kulağına yaklaştırdı.
" Efendim? "

" Işıl kızım ne yapıyorsun? "

" Aa babanne, iyiyim Ateş'e kek yapıyorum sen ne yapıyorsun, nasılsın? "

"Hamarat yaptı seni Ateş oğlum ." İlişkilerinden haberdar olduğu halde henüz resmi olarak tanımamışlardı. Ama bir süre önce Ateş ile tanışan Emir'in anlattıklarına güveni sonsuzdu Ayşe sultanın.

"Hiçte bir kere ben hep hamaratım. "

"Hamarattın ama işte tembeldin." Diyerek takılan yaşlı kadın ile sitem etti.

" Aşk olsun babaanne."

" aşk olmuş çoktan baksana seninden bile belli nasıl mutlu olduğun. "
Yüzünde huzurlu bir gülümseme beliren Işıl güven verircesine konuştu.

"Öyleyim babaanne. Hemde hiç olmadığım kadar. " derken aşkla yan tarafında duran adama baktı. Şu sıralar en sevdiği şeylerden biriydi öylece Ateş'i izlemek.

"İyi iyi siz mutlu olun ben daha mutlu oluyorum. Neyse bunlar böyle telefon da konuşulmaz. Bak ne diyeceğim akşama topla eşek sıpalarını gelin bana. "

"Babaannecim dedim ya Ateş ile birlikteyim diye. "

"Ee ne olmuş? O da eşek sıpası benim gözümde. Hem yeter tanışalım bakalım kimmiş bu Ateş."

"Yani bilemedim ki şimdi. " derken Ateş'e döndü. Eliyle telefonu kapatırken konuştu.

"Babannem akşama bana gelin diyor. Eğer istemezsen.." diye devam ederken Ateş kesti sözünü.

" Hayır hayır benim için sıkıntı değil."

"Tamam diyorum o zaman?" Diye son kez sordu. Kafasını sallayan Ateş ile tekrar telefona döndü.