The Teacher of my Sister! ~Niall Horan Greek~ {ENDED}

~40~

Vote & Comment please ❤

Τελευταία μέρα γραπτών, τέλος το διάβασμα, τέλος το σχολείο.

Αφήνω το στυλό κάτω και βγαίνω από την αίθουσα αφήνοντας τα τέσσερα φυλλάδια έκθεσης πάνω στην έδρα του καθηγητή. Αρχίζω να απομακρύνομαι χαρούμενη προς την έξοδο, όπου εκεί με περιμένει η Bella. Φεύγουμε μαζί από το χώρο του λυκείου και προχωράμε για μια βόλτα.

Κάθομαι σε ένα παγκάκι και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η διάθεση μου χαλάει μόλις τον σκεφτώ. Έχω να τον δω δυο ολόκληρα χρόνια, μου λείπει πολύ. Μου έχει λείψει να ξυπνάω στην αγκαλιά του και να μην με αφήνει να σηκωθώ από το κρεβάτι. Μου έχει λείψει η φωνή του, το άρωμα του και γενικότερα ο ίδιος.

"Madi με ακούς?" Ρωτάει η Bella και γυρνάω να την κοιτάξω.

"Συγνώμη." λέω χαμηλόφωνα και κατεβάζω το βλέμμα μου ξανά προς τα κάτω.

"Είσαι καλά?" την ακούω να ρωτάει καθώς νιώθω το χέρι της να χαϊδεύει τον ώμο μου.

"Ναι." απαντώ και της χαμογελάω προσπαθώντας να μην καταλάβει τίποτα.

"Όχι δεν είσαι." απαντάει και με αγκαλιάζει.

"Μου λείπει." ψυθιρίζω και τα μάτια μου βουρκώνουν.

Έχω να μιλήσω μαζί του πολύ καιρό, πάνω από ένα μήνα μπορεί και δύο.

《Μήπως με ξέχασε?》 αναρωτιέμαι και μετά καταλαβαίνω πως δεν το σκέφτηκα αλλά το είπα.

"Είσαι χαζή, γιατί να σε ξεχάσει? Σε αγαπάει με όλη του την καρδιά, το ότι δεν μιλάτε τόσο πολύ άλλο δεν σημαίνει πως σε ξέχασε. Ίσως να μην έχει χρόνο, ξέρεις δεν είναι και τόσο εύκολο να είσαι τραγουδιστής. Ταξιδεύει μέχρι την άλλη άκρη της γης, εκεί είναι βράδυ και εδώ πρωί και το αντίθετο. Μπορεί να έχει συναυλίες, να ηχογραφεί τραγούδια, να γράφει τραγούδια." Μου εξηγεί η Bella και όντως έχει δίκαιο.

"Έχεις δίκαιο, πάω στο σπίτι αν είναι τα λέμε το απόγευμα." Την χαιρετώ και χαμογελάει.

"Θα σου στείλω μήνυμα που και τι ώρα." μου λέει και την αγκαλιάζω πριν μπω στο σπίτι.

Ανεβαίνω στο δωμάτιο, αφήνω τα πράγματα στην άκρη και το πρώτο που κάνω είναι να πάρω μια πετσέτα, εσώρουχα, μια φόρμα και ένα μπλουζάκι, πριν μπω στο μπάνιο για ένα ντουζ. Το κινητό μου δονείται μόλις κάθομαι στο κρεβάτι. Το ανοίγω και βλέπω ένα μήνυμα από την Bella.

《Στο πάρκο της πέντε είναι καλά? Και μετά από εκεί πάμε για παγωτό.》 Διαβάζω χαμηλόφωνα.

《Βολεύει μια χαρά.》 της απαντώ και αφού δω πως είναι ήδη τέσσερις σηκώνομαι από το κρεβάτι.

Βάζω ένα ροζ σορτσάκι και ένα κοντό μπλουζάκι από πάνω μαζί με τα άσπρα all stars. Στεγνώνω λίγο το μαλλί και μέσα σε μια μικρή τσάντα βάζω το κινητό, τα λεφτά και τα κλειδιά του σπιτιού. Κατεβαίνω κάτω και βγαίνοντας από το σπίτι κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Παίρνω το δρόμο για το πάρκο και μέσα σε ένα τέταρτο έχω φτάσει. Κοιτάω την ώρα και βλέπω πως έφτασα πέντε λεπτά νωρίτερα. Τα λεπτά περνάνε και παρατηρώ πως η Bella δεν έχει έρθει ακόμα. Κοιτάω για ακόμα μια φορά την ώρα και βλέπω πως έχουν περάσει είκοσι λεπτά. Πληκτρολογώ τον αριθμό της και μετά από δύο κλίσεις το σηκώνει.

"Που είσαι?" την ρωτάω καθώς αφήνω το σώμα μου να κάτσει στο παγκάκι.

"Συγνώμη, συγνώμη για την καθυστέρηση, φτάνω σε δύο λεπτά αποκοιμήθηκα." μου εξηγεί και χαμογελάω.

"Καλά τα λέμε." λέω και το κλείνω.

Κάθομαι στο παγκάκι και την περιμένω. Τα δύο λεπτά περνάνε και γίνονται πέντε. Έχει σκοπό να έρθει η θα φύγω. Σηκώνομαι από το παγκάκι και αρχίζω να περπατώ με μικρά βήματα κάνοντας βόλτες στο πάρκο μέχρι να έρθει.

"Madison." Ακούω μια φωνή να με φωνάζει και σταματώ απότομα καθώς κοκκαλώνω.

Γυρνάω πίσω να δω ποιος με φώναξε και ένα σοκ διαπερνά από μέσα μου. Τα μάτια μου βουρκώνουν και ακουμπώ τα χέρια μου μπροστά από το στόμα μου μη πιστεύοντας πως βρίσκεται εδώ, λίγα μέτρα μακρυά από εμένα. Αρχίζει να τρέχει προς το μέρος μου και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρίσκομαι στην αγκαλιά του. Με σηκώνει ψηλά κάνοντας σβούρες γύρω από τον εαυτό του.

"Συγνώμη για την καθυστέρηση, είχε κίνηση στο δρόμο." Ψυθιρίζει και ακουμπάει τα χείλη του πάνω στα δικά μου.

"Μου έλειψες." Του λέω αφού διακόψω το φιλί.

"Εμένα να δεις." Αναφωνεί και με σφίγγει πάνω του.

Μου πιάνει το χέρι και πλέκει τα δάχτυλα μας μεταξύ τους, ενώ παίρνει τον δρόμο για το κέντρο.

Ήξερε, ήξερε τα πάντα για αυτό μου είπε εκείνα τα λόγια η Bella.

.
.
.
.
.

Λοιπόν αυτό ήταν το τελευταίο κεφάλαιο... Ίσως ανέβει και ο επίλογος το βράδυ. ♡

Δεν ξέρω τι να πω πραγματικά...