Chapter One
Lahat ng tao, bumabati ng "Happy weeding" Gayak na gayak sila. Abot langit ang kanilang ngiti, parang sila ang ikakasal.. This is my dream wedding. Vintage theme, White and Pink roses. With the boy I loved. I started walking along the aile... I can see their faces.. Lahat ng mata nila nakatinggin sakin... Habang papalapit ako sa altar, patuloy ang pag-tulo ng mga mata ko... Tumigil ako sa groom. Masasabi ko na talagang this is my dream wedding.
"Ginger, this is it" sabi nya sakin. Abot tenga ang ngiti nya. Hindi ko maipinta ang nararamdaman ko....
Huminga lang ako ng malalim. Oo nga this is it. This is the time that I will let you go Shawn...
"Oo nga e, para akong tanga. Iyak pa ako ng iyak feeling ko ako yung ikakasal. Congratualations best!" Nginitian ko lang sya at pumunta sa upuan.
Huminga lang ako ng malalim.. Habang papalapit yung bride kay best..
Nakikita ko na masayang masaya sya. Hindi ko alam kung anong meron si Jeila Aquino. Na wala ako.. Matagal na kaming mag-kakilala... Since grade school. Pero sila ni Jeila, isang buwan palang...
Pero love is so magical nga diba. Hindi ko maipinta ang nararamdaman ko.. Buong buhay ko iisang lalaki lang ang minahal ko ... Si Shawn yon... Pero ngayon kailangan ko mag-paraya.. Hindi man laging may HAPPY ENDING pag nag-mahal ka dahil true love never ends..
Mag-eexchange of vows na sila... Naunang nag-salita si Jeila..
"Every girl deserves a guy who'll prove to her that not all guys are the same, a guy who'll love her just the way she is. A month ago I met that guy. And now he's going to be my husband. My heart beats fast everytime you smile. Now I know that fairy tales do come true. They says that we're crazy, dahil wala pa tayong isang buwan na mag-karelasyon, mag-papakasal agad tayo. But time doens't matter, I promise that we will make each day memorable. No one will break us apart Shawn. We will be together for richer and for poorer till death do us apart"
Habang sinasambit ni Jeila ang kanyang mga vows. Tumu-tulo ang luha ni best, halos lahat ng tao dito sa simbahan umiiyak. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko... Si best naman ang mag-bibitaw ng vows nya.
"Jeila Aquino, the moment I saw you. It was so magical. I don't know how and I don't why. Sabi ko sya na. Sya na ang babeng magiging ina ng mga anak ko. I'm gonna be the best guy you'll ever had. All in one. Boyfriend, Best friend, Friend and Husband. I'm gonna be your last man. Every time you wake up, I will be there. God knows how much I love you.I promise to be your beloved patner for richer and for poorer, till death do us apart."
Habang sinabi ni best ang vows nya. Hindi ko napigilan ang sarili na umiyak. Napaka-swerte talaga ni Jeila kay best....
"Excuse me, lalabas lang ako" sabi ko sa katabi ko.
Hindi ko na kaya. Gusto kong sabihin na mahal na mahal ko sya. Pero huli na ang lahat... Sabi nga nila loving someone is setting them free.. Dahil may dadating pang-tao na mag-babangon sa atin. Pero may dadating pa ba na hihigit kay best? May tao pa kayang mag-hihilom ng puso ko?
Kasabay ng pag-luha ko ang pag-ugong ng kampana ng simbahan... Kasal na sila.. Nasa gilid lang ako ng simbahan at nakatingin sa kanila..
"Mahal na mahal kita." Mga huling salita na nasambit ng aking mga labi...The hardest thing to do is letting go someone not because I want to.. But because I have to.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nandito ako sa reception ng kasal ni Jeila at Shawn. It was my dream wedding talaga. Hanggang reception idea ko pa rin ang ginamit nila, niultimo sa souvenirs at invitation nga…. At least nakita kong ikasal ang taong mahal ko sa babaeng pinaka-mamahal nya. No hard feelings for them… siguro nasasaktan lang ako. MOVING ON IS A PROCESSED. Hindi dapat binibigla. Dapat paunti-unti lang para siguradong walang matitirang feelings sa taong mahal mo.. Naka-upo ako sa table mga kaibigan at halos family nina Shawn at Jeila. Uminm ako ng wine at may humawak sa likod ko, pag-harap ko si Shawn…
