I Know You Got Away -Larry Stylinson- -Tek Bölümlük-

I Know You Got Away

Küçük bir açıklama;
Rüyamda gördüğüm için yazdığım 1 bölümlük kısa hikayedir umarım okur ve beğenirsiniz!
All the love.Hx
-----------------------
Onu ne zaman ya da nerede gördüğümü hatırlamıyorum tek hatırladığım mükemmel güzellikteki zümrüt yeşillerinin beni büyülemiş olması. Bana "Bende senin gibiyim" demişti. O da benim gibi farklıydı. Ama artık yoktu; neden olmadığını bilmediğim bir sebepten dolayı kendi canına kıymıştı. Sonsuza kadar birlikte yaşayacağımıza dair verdiği sözlerden sonra beni yalnız bırakmıştı. Ve ben yeşil gözleri tekrar kaybetmiştim; bu sefer sonsuza kadar. Şuanda isimsiz bi mezarın başında hiç bir tepki vermeden sadece taşa bakıyorum. Baştan anlatmak gerekirse -daha doğrusu hatırlayabildiğim en geçmiş anıdan-; onunla birlikte bir sahilde oturduğumuzu hatırlıyorum bana sürekli sorular soruyor, bir şeyler anlatıyordu arada da gülüyordu. Ben ise sadece o konuşunca bile kendilerini belli eden gamzelerine, parıldayan zümrüt yeşili mükemmel gözlerine, sesinin boğuk tınısına, ağır ingiliz aksanına ve ondaki herşey gibi mükemmel olan dolgun pembemsi dudaklarına dikkat ediyordum. En azından aklımda söylediklerinden çok onlar kalmış. Bana hayallerimi sormuştu ve sahip olduklarımı. Ona özel güçlerimden bahsetmiştim başka evrenlere geçebilme ve ölenleri diriltebilme. Herkes gibi bana deli muamelesi yapmamış aslında bunu onunda yapabildiğini ve tek olmadığı için sevindiğini söylemişti. O zaman birbirimiz için yaratıldığımızı anlamıştım. Bir süre sonra tam hatırlayamadığım bir olay olmuş bunun yüzünden ona fazlasıyla kızmıştım; ve yeşil gözleri ilk defa kaybetmiştim. Başka bir evrende tekrar karşılaşmıştık. Bu sefer o kraldı ve beni hemen tanımıştı. Bana beni affettiğini söylemişti. Tekrar aynı şeyler yaşanmıştı ben ikinci sefer yeşil gözleri kaybetmiştim. Bir kaç evren sonra Dünya'ya gelmiştik. Nereye gitsem o da vardı. En çok dünyada yaşadıklarımızı hatırlıyorum One Direction adında 5 kişilik bir boy band'in solistlerindendik. Niall diye bir çocuk vardı sahte sarışındı mavi gözlüydü ve her ne kadar çok masum görünsede İrlandalı olduğu için çok fazla küfürbazdı. Gerçekten eğlenceli birisiydi daha çok Harry'yle anlaştığı için onu kıskanıyordum. Ve evet yeşil gözlerin ismini ilk kez bu evrende öğrenebilmiştim Harry Styles. Bir de Zayn vardı onunla da ben daha iyi anlaşıyordum, gizemli bir kişiliği vardı çok fazla ayık kafayla gezmezdi ama kesinlikle çok iyi birisiydi. Ve son olarak Liam vardı o hepimizle iyi anlaşırdı; kesinlikle harika bir insandı. Şuanda hiçbiri yok. İlk başta Zayn gitti, gruptan ayrılacağını açıkladığı günü çok iyi hatırlıyorum. Harry çok fazla ağlamıştı çünkü grubun dağılacağından ve en kötüsü benimde onu bırakacağımdan korkmuştu. Ona sarılıp "seni sonsuza kadar bırakmayacağıma yemin ediyorum" demiştim "seni bir daha kaybetmeyi göze alamam sonsuza kadar yanındayım". Bu olaydan sonra grup bir süre ara vermeye karar vermişti. Hepimizin bir molaya ihtiyacı vardı. Özelliklede Harry ve benim. Bu mola boyunca birlikte olabilirdik. Hiç olamadığımız kadar birbirimize ait. Yönetimin kısıtladığı kadar değil, sadece dost olarak değil. Ama bir sorun vardı; Briana. Benden hamile olduğunu söyleyen daha önce hiç görmediğim; görsem bile bir türlü hatırlayamadığım kadın. Harry'yi tekrar kaybetmekten ölesiye korktuğum için ne yapacağımı bilemiyordun. İçimden bir ses bir daha kaybedersem başka şansımın kalmayacağını söylüyordu zaten sayamayacağım kadar fazla kaybetmiştim. Tekrar kaybetmeyi göze alamazdım. Ve ben ilk affedilmez hatamı yaptım; Briana'yı öldürdüm. Harry bunu öğrenmemeliydi. Öğrenmemesi için ikinci affedilmez hatamı yaptım; tanıkları yani Liam ve Niall'ı ortadan kaldırdım. Böylece mutlu olabilirdik. Kimse hiç bir zaman öğrenemezdi. Harry bile ve böylesi bizim için daha iyiydi. Ama bana bakarken gözlerinde bir şey farketmiştim; korku. Ve sanki o parlaklık sönmek üzereymiş gibiydi. Daha çok Harry bir robot gibi davranıyordu. Gerçek değilmiş gibi. Ama fazla kafama takmamıştım eğer takarsam olayların gerçekliğini yitireceğinden korkmuştum ve ona, ilişkimize daha çok odaklanmıştım. Bu olayların dışında mola süreci gayet eğlenceli geçmişti. Harry'yle sürekli farklı yerlere gidip; farklı aktiveteler denemiştik. Birlikte şarkılar yazmıştık. Her gittiğimiz yerde magezincilerde peşimizden gelsede umursamamıştık. Ama sanki bana artık daha fazlalar gibi geliyordu. Biz farketmeden ünümüz mü artmıştı? Bu düşünceyle Harry'yi kaybetme korkum daha da artmıştı. Harry'yle aramıza girmeye niyetlenecek her türlü varlığı yok edebilirdim. Onu seviyordum onunla yaptığımız herşeyi seviyordum. Onun minik bir prenses oluşuna ve tamamen benim oluşuna aşıktım. Ama olaylar hiçte istediğim gibi gitmedi. Mola bitiminde Simon yine kısıtlamalar koymaya başladı. Bizi uzaklaştırmaya niyetlendi. Ve ben 3. affedilmez hatamı yaptım; Simon'ı öldürdüm. Ama hiçte düşündüğüm gibi olmadı Harry benden daha da uzaklaştı sesini unutmaya başladığım zaman geri döndü. Bana üzgün olduğunu ama artık yapamayacağını söyledi. O beni terketti. Başka bir evrende tekrar buluşmamak üzere. Son sözleri ise gerçekleri görmemin vakti geldiğiydi. Ne dediğini ya da neden gittiğini hiç bir zaman anlamadım. Korkum daha da artmaya başladı çünkü unutuyorum ve en olmadık zamanda tekrar hatırlıyorum. Tıpkı şuanda onun kendi canına kıymadığı aklıma geldiği gibi. Onu ben öldürdüm. Ve şuanda üzeri yeni örtülmüş cesedinin üstünde oturup nedenini bilmediğim bir şekilde gülüyorum. Onu kaybetmiş olabilirim ama benden başka kimsenin olmamasını da sağladım. Çünkü o aslında hiç bir zaman benim olmamıştı. O aslında benim şizofrenimi iyileştirmeye çalışan Dr. Styles'tı. Ve asla bir ilişkimiz olmamıştı. Hepsi benim kafamdaydı. Şimdide iyileşip hepsini unutmaktan korkuyorum. Ve bunu engellemek benim elimde. Elimde tuttuğum Harry'nin kanıyla ıslanmış olan bıçağa son bir kez bakış atıp mükemmel varlığın kanını yaladım ve ardından bıçağı hiç düşünmeden boğazıma sapladım. Sonrası ise korkunç bir acı ve ardından gelen hissiz, soğuk, sonsuz karanlık.
--------------
Evet biraz garip oldu farkındayım ve azıcıkta ürkütücü sanki? Herneyse lütfen okursanız yorum yapın düşünceleriniz benim için çok önemli!!!