Bring Me Back, My Love

My Love 4

My Love 4: Blush

Edward's POV

"Dammit!" Mahinang sbi ni Henry at nakakunot na tumingin sa akin.

"Do you really know what happen to her Eddie? Is she really the Hera I know?"

Napatingin din ako sa kanya at hindi ko din alam kung anong sasabihin at naguguluhan pa din ako. Masakit din dahil how can the person I love the most forget me? "I don't know! But I'm sure she's my Hera, the woman I love, my wife!" Nagngangalaiti at mahinang usal ko sa kanya.

Hindi parin inaalis sakin ang mga tingin ni Henry kaya't yumuko nalang din ako at sumandal sa wall. Medyo masakit narin ang ulo ko.

"You know what Eddie base from my observations and diagnosis she's having an amnesia at nakalimutan niya lahat totally. Dahil kaninang tintanong ko siya halos lahat ng pangyayari ng buhay niya sinabi lang ng parents niya, ang naaalala niya lang na nagawa niya ay 4 years ago dahil sabi daw ng parents niya nagka-amnesia siya dahil daw sa car accident sa LA. Maybe you need to reinvestigate again her case 4 years ago para malinawan tayo sa lahat. Siya nga pala sasabihin mo ba to sa mga Samuelle? Alam mo namang hindi padin sila nakakamove-on sa pagkawala ni Hera."

Inangat ko ang aking ulo ko at tinitigan si Henry. Sh*t! Oo pala muntik ko nang makalimutan.

"Please Henry for now this is only between you and I because I want to find everything muna para maibalik ko siya ng mabuti ng hindi siya masasaktan." Tinitigan lang ako ni Henry at tumango lang siya. He tapped my shoulder.

"Sige at my ichecheck pa pa akong pasyente." Tumango nalang din ako. Umupo nalang muna ako sa upuan malapit sa pintuan ng room kung nasaan si Athena at nag-isipisip.

Makalipas ang ilang minuto ay bumukas ang pintuan ng room at niluwa doon si Athena. Tinignan ko siya ng mariin, I miss her so much. Sa ilang taong pangungulila sa kanya. My world was so dark and I felt like dying every day na wala siya. I miss everything about her. I blink my eyes at natigil sa pagtitig sa kanya ng bigla siyang tumikhim.

"Ah Edward I mean S-ir Montecarlo ok na po ako. Sige po uuwi na po ako."
Oh how I miss her calling my name whenever it came out from from her mouth is like a silk and very seductive. Ngumiti lang ako sa kanya at bahagya lang siyang napasinghap at medyo nanlaki ang mata niya.

"Ok. Come on. Don't worry about the bill my family own this hospital so don't worry about it."

"Pero Sir --"

"No buts... I will send you home and I won't take no for an anwser." I smirked.

"Why?"

"What do you mean 'why' Athena?"

"I am just your mere employee Sir so you don't have to do this I can go home on my own."

"You'll come with me and I'll drive you home." Hindi ko na siya hinayaang magsalita pa I hold her left hand at hinila ko na siya hanggang sa parking lot kung saan ko pinark ung black matt Lamborgini ko. Hindi narin siya umimik. Nang makarating kami sa sasakyan ko ay binuksan ko ang passenger seat at pinaupo ko siya dun. Hindi narin siya nagreklamo. Pagkatapos ay umikot ako sa driver's seat, nag seatbelt at pinaandar ang aking sasakyan. Nakatingin lang siya sa may bintana. Napansin kong hindi padin siya nakaseatbelt kaya tinanggal ko ang seatbelt ko. Lumapit ako sa kanya, biglan siyang napatingin sa gawi ko at nanlaki ang mata niya. Isang dagkal nalang ang layo ng nga mukha namin at mahahalikan ko na siya. Pumikit siya at tinitigan ko lang ang maaliwalas niyang mukha, hmmm those luscious lips I want to kiss it pero pinigilan ko ang sarili ko.

"Seatbelt Ms. Ford" I smiled
Napamulagat siya and then she blushed. I love how she blush. Andun parin kaya ung epekto ko sa kanya pag ganito kaming magkalapit? I hope her heart doesn't forget me if she really have an amnesia. Lumayo na ako sa kanya. Umiwas na siya ng tingin at inayos niya na ang seatbelt niya. Tumikhim ako at kinabit ko na ulit ang seatbelt ko.

"Give me the address of your home."

"Sa QHR, Pasay." Tipid na sagot niya nang hindi niya ako tinitignan. Wait did she just roll her eyes on me? Nako pag wala lang amnesia to I will kiss her sensely, passionately and deeply. I should stop myself thinking things in this situation it make my crouch gone wild. Huminga ako ng malalim at tiningnan siya.

"QHR? I thought you're living in Fort Bonifacio?"

"Yes Sir Montecarlo --"

"Stop calling me that."

"You're the CEO of the Airline I am working in so it's not right to --"

"I don't care. So call me Edward or better yet Ed." Medyo napasigaw ako kaya napasinghap siya at tumitig lang sakin. Nalapunok siya. Napahilot nalang din ako sa forehead ko..

"Ok Sir-E-Ed. I have work so dun po ako sa Condo ko sa Pasay nakatira. Mas malapit po sa Airport."

"Ok." Napangisi ako dahil alam na alam ko ito hindi dahil sikat ito kundi pag-aari ko ang QHR or Queen Hera Residences dahil pinatayo ko ito few months after ng Queen Hera Hotel because that was supposed to be my surprised to my wife para sa 1st anniversary namin.

I put my eyes on the road at nagdrive na ako papuntang Pasay.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hey Readers!

This chapter is dedicated to @cutiemusiclover ;)
Thank you for the 1st vote and message I really appreciate it.
So how do you like my story? Message me, Vote or comment. I will really appreciate it. Ehem! Silent readers maging alive naman kayo ahahha let me hear you. Add this to your library and enjoy reading it. Kung may mga wrong grammar or spelling man pasensya na tao lang po.

- Kaza Maya

[Media: Photo - Jesse Williams as Dr. Henry Montecarlo Madrigal; Video: Never Forget You by MNEK & Zara Larsson]

KazaMaya™©2015