RUHUMUN SOKAKLARINDAN

İYİYİM

Makyajım akmış,
Gözlerim kızarmış,
Ruhum solmuş,
Evet ciğerim
İyiyim elbette.

Karanlık bir tünel burası
Sağ çıkan yok
İçerisi soğuk, hayır!
Herkesein nefesi karışıyor
Çok sıcak ciğerim
Kendi kendimizi boğuyoruz.

Afrika'nın bilmem ne ormanı burası
Çevre yeşillik, kuşlar böcekler...
Çalıların arasındayım
Etrafta aslanlar görüyorum
İri ve aç aslanlar ciğerim
Korkuyorum;
Parçalanmaktan değil,
Yaşamadan ölmekten korkuyorum.

Anne rahminde ölmüş bir bebeğin,
Ruhu burası.
Duymuş, ama konuşamamış
Hissetmiş, ama tepkisiz
Dışarıyı görmemiş henüz
Acı ne, bilmiyor?
Hevesli ve hareketli
Olacaklardan habersiz ciğerim
Ölüyor ama farkında değil.

Dünya burası;
Bir tarafından patlama sesleriyle
Bir tarafından aç çocukların çığlıklarıyla
Vatana kurban giden mehmetçiklerin,
Analarının feryatlarıyla inleyen yer.
Ha bir de ben varım
Ruhu sisten görülmeyen
Umutları, ağaca uçurtması takılmış bir çocuk gibi
Hayalleri, bir balon gibi uçup gitmiş,
Ben varım.
İyiyim ciğerim iyiyim!
Asıl sizler nasılsınız?