Future, past, present

Hoofdstuk 4 - Welkom thuis

Er klinkt een hoop lawaai van de gang en ik schrik wakker. Ik kijk om me heen en het duurt even voordat ik door heb waar ik ben. Ik glimlach even, maar bedenk me ook dat ik vandaag weer verder moet. Dat was de afspraak ik mocht een nachtje blijven en dan moest ik gaan. Ik loop schorvoets naar de trap en ruik een overheerlijke geur van eieren en spek. Mijn maag begint luid te knorren en ik moet lachen. Ik ga op de geur af en hoor verschillende stemmen door elkaar heen praten. Als ik bij de deur aankom en hem open doe vallen alle stemmen weg. Iedereen kijkt mijn kant op, maar Janja gaat verder met de krant lezen. 

'Is ze nou nog niet weg?' vraagt Angela aan haar moeder. Janja kijkt op en gebaard dat ik aan moet schuiven. 'Celine, wil jij ervoor zorgen dat Yvette wat te eten krijgt?' Celine draait zich om en kijkt mij even bedachtzaam aan. 'Wat wilt u eten, mevrouw Yvette?'

'Dag Celine, noem me alsjeblieft Yvet. Ik maak het eten zelf klaar als je het niet erg vind.' ik sta op en wil richting de koelkast lopen. 'Celine, maak maar gewoon hetzelfde klaar als wat Angela en Pieter hebben gegeten en voor mij nog een kop thee.' zegt Janja en gebaard dat ik weer moet gaan zitten. 

'Maar..' zeg ik. 'Nee, geen maar. We hebben een kokkin in huis. Dus je hoeft het eten niet zelf klaar te maken.' zegt Janja en ik plof met een zucht neer. Ik erger me en het begint te kriebelen dat ik hier niet kan doen wat ik wil. 'Janja, ik eet nog mee en daarna ga ik echt hoor. Ik moet vandaag weer verder met mijn zoektocht voor een baan.' 

'Yvet, ga nu eerst maar eten en daarna douchen. Daarna gaan we samen verder kijken naar wat het beste voor je is.' zegt Janja en ze houdt haar hand op als ik wil protesteren. Ik begin aan mijn broodje ei en spek. Angela kijkt me kwaad aan en stampt langs mij heen. 'Mama, ik ga naar Stephan!' roept ze, maar ik voel haar woede in die paar woorden. Ik eet verder en als ik mijn brood op heb loop ik naar mijn tijdelijke badkamer. Ik spring onder de douche en laat de warme stralen genietend over mijn lichaam vallen. Wat zal ik dit missen en na die gedachte droog ik me snel af en doe de kleren aan die op het bed klaar liggen. Janja zal ze wel hebben klaar gelegd. Ik ben weer creatief met de te grote kleren en het lijkt nu tenminste alsof ze niet minstens 4 maten te groot zijn. Ik kam mijn haren met mijn handen en hoop dat de meeste klitten er nu uit zijn. Daarna loop ik de trap af en ga op zoek naar Janja. 'Janja!' roep ik, maar ik krijg geen reactie. Ik roep nog een paar keer en sta dan stil in een kamer. Wat lijkt op een woonkamer, maar dan met heel veel boeken. Nieuwsgierig loop ik naar de boekenkast en schrik me dus kapot van de stem achter me. 

'Slecht geweten?' vraagt Pieter als hij me ziet schrikken. 'Je wilde toch niets stelen?' 

'Nee, ik was op zoek naar je moeder.' zeg ik en kijk hem nijdig aan. Wat denkt dat joch wel niet. Hij mag dan misschien wel ouders zijn dan mij, maar dan hoeft hij niet meteen het ergste te denken. Ik wil de kamer uitlopen en verder gaan met mijn zoektocht. 

'Mijn moeder is even aan het bellen en vroeg of ik even wilde kijken hoe het met je gaat.' zegt hij en ploft op de bank neer. 'Het gaat prima met me en dan wacht ik hier wel even, want ik wil haar duidelijk maken dat ik wil vertrekken.' zeg ik en kijk hem kwaad aan.

'Vertrekken? Waarom nu al? Je bent er net. Mijn moeder wil graag dat je blijft. Angela ziet het niet zo zitten en ik weet het niet, maar blijf maar gewoon. Dan heeft mama wat te doen in plaats van mij de hele tijd aan de kop te zeuren.' zegt hij en doet de televisie aan. Ik ga op de bank zitten en kijk naar de enorme televisie. Er is een of ander programma op over autocoureurs en het lijkt Pieter erg te boeien, maar ik kijk meer om niet na te hoeven denken over zijn woorden van net. Janja wil graag dat ik blijf. Is dat nu wel zo slim? Kan ik niet beter gewoon wegsluipen? Dan breng ik ze ook niet onnodig in gevaar. 

Ik wil opstaan om mijn tas te pakken, maar Janja komt de kamer in gelopen. 

'Zo, jullie hebben het gezellig zie ik. Pieter doe die televisie uit! Ik kan niet nog meer autocoureur dingen zien. Je vader keek er al genoeg naar als hij niet zelf in zo'n gevaarlijk ding zat. Dus uit dat ding.' zegt ze en gaat ook op de bank zitten. 

'Mam? Wat is er aan de hand?' vraagt Pieter en zet de televisie uit. Blijkbaar valt het hem ook op dat zijn moeder iets in haar schild voert. Ik hoop niets raars en ga er goed voor zitten.

'Jij meisje, gaat vandaag mee naar Eduardo.' zegt ze en Pieter barst in lachen uit. Hij rolt valt de bank af en ik kijk hem verbaasd aan. 'Wie is Eduardo?' vraag ik dan. 

'Yvette, jij krijgt een make over en je mag zo hier blijven zolang als je zelf wilt.' zegt Janja en klapt van plezier in haar handen. Ik slik even, want ik wil hier liever niet blijven, want dan breng ik het gezin onnodig in gevaar. Het maakt me niet zo zeer uit of er wat met Angela gebeurd, maar deze twee personen hier voor mij. Zij mogen geen gevaar lopen. Ik moet een plan verzinnen om hier zo snel mogelijk weg te kunnen, maar een stemmetje in mijn achterhoofd vertelt mij dat ik beter nog even kan blijven. Genieten zolang het nog kan. Ik knik en sta op.

'Wanneer gaan we?' vraag ik en kijk Janja aan. Ze springt op en grijpt haar tas als teken dat we meteen gaan.

Welkom thuis Yvet... voor nu.