Can sıkıntısından ölüyordum. Karşımdaki adam bir saattir okul kurallarına uymamla ilgili birşeyler geveliyordu. Dinliyor muydum ? Tabi ki hayır.
"Lisemizin kuralları bu kadar. Şimdi sınıfına çıkabilirsin eylül."
Ah nasıl bir lise burası. Lise bir olmak bu okulda gerçekten zor olmalı. Şimdi bu sınıfı nasıl bulcaktım ben . Yukarı çıkarken koridorlarda dolap olmadığını farkettim. "Ahh hadi ama iki binanın birleşmesiyle oluşmuş bu okul koridorlarında nasıl olurda dolap olmaz."diye düşünürken nihayet sınıfı buldum. İçeri girdiğimde hocanın gelmediğini görünce rahatladım sonuçta son geldiğim için kendimi tanıtmamı isteyebilirdiki bu en nefret ettiğim şeylerden biridir. Sınıfta arkalara doğru ilerledim ve en arkada tek oturan kızın yanına geçtim. Sınıfı iyice bir süzdüğümde daha önceden tanıdığım bir kaç kişinin burada olduğunu farkettim.
Sınıfa bir öğretmenin girmesiyle zilin çaldığını anladım."Elektrik faturasını ödememişler ki zil çalmıyo." diye iğrenç bir espiri yaptım kendi kendime.
Sınıfa giren hoca kendini tanıtırken aklıma müdürün odasındaki o çocuk geldi. Bir an göz göze geldiğimiz zaman falan. İlk başta biraz gıcık gibi gelsede aklımdan çıkmıyordu. Bakışları soğuk ama bir o kadar da sıcaktı.
Yanımdaki kız birden koluma dokununca kendini tanıtma sırası bende olduğunu anladım. Hayal dünyamdan sıyrılıp kendimi tanıttım ve yerime oturdum.
Sanırım bugün kendimizi tanıtmakla geçicekti. Uykum vardı. Birde bu kadar erken kalkmaya alışcaktım şimdi. "Ya ben tatilde akşama kadar uyuyan kız , ben ki EYLÜL ÇELİK nasıl sabahın horozlarının uyanmadığı bir saatte uyanabilirim ki." diye düşünürken iyice uykum gelmişti. Göz kapaklarım ağırlaştığında daha fazla dayanamadım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.
