Memories of the Past (One Liter of Tears)

Chapter 36: Honey Babes

A/N: Chapter 36 is ready! Enjoy reading!

Quote of the day:

• Sometimes you want to protect someone who doesn't care about you, while there's other person who quietly protect you.

********

Kean Jayshin's POV:

          Months passed... It's been 5 months since I started courting Jewel. And for five months, I did everything just to prove her that I'm serious and sincere. Nararamdaman ko namang mahal niya pa rin ako. Siguro she's just figuring out kung ano ang dapat niyang gawin. I know nalilito siya. Hindi naman mawawala sa kanya 'yun knowing na she's under Philophobia. It's the fear of falling or being in love. Siguro dahil sa mga napagdaanan namin dala na rin ng mga ginawa ko sa kanya. And I felt sorry for myself about that.

"Jayshin... bakit dinala mo 'ko dito?" She asked while gazing at the stars.

"Diba sabi mo noon... bago mangyari ang lahat ng 'to... gusto mong bumalik dito sa couple's park na 'to? Ito na 'yon."

"Thank you ha?" Nakangiti niyang sabi at tumingin sakin.

"For what?" I asked then faced her.

"Para sa hindi mo pagsuko sakin. Sa lahat ng ginawa mo para maipakita sa lahat na mahal na mahal mo ko. Sorry na rin, dahil... pinapahirapan kita. Alam mo kasi natatakot---"

"Hey, hey, I know. And it's fine for me. I was the one who need to blame for what are you feeling right now. No need to say sorry. Ako ang dapat humingi ng sorry sayo. Kung di ko lang siguro ginawa 'yun, masaya tayo ngayon. Siguro matagal na tayo. Siguro masayang-masaya na tayo." Sagot ko at hinawakan ang pisngi niya.

"Tapos na din naman. Nagdaan na 'yun. Siguro isa ng malaking pagsubok 'yun para satin. At nagpapasalamat ako dahil hindi ka bumitaw."

"Ang daming nasayang na oras, panahon, at pagkakataon para sati'ng dalawa. Siguro ito na 'yung oras para makabawi tayo sa mga pagkakataong pinakawalan nating dalawa. Basta hayaan mo lang na maiparamdam ko sayo 'yung tunay kong nararamdaman."

"Oo, sana nga ito na 'yon. Kaya lang... Jayshin, paano kung mawala nalang ako bigla? Paano kung... iiwan na pala kita? M-mapapatawad mo ba 'ko?"

"Anong sinasabi mo?" Naguguluhan kong tanong.

"Hindi naman kasi natin hawak 'yung nakatadhanang mangyari eh. Paano kung mawala ako? Kakayanin mo ba? N-natatakot ako sa mga pwedeng mangyari, Shin. Paano kung mamaya, bukas, o sa susunod pang bukas aalis na 'ko? Paano kung---"

"Hey, you're over thinking. Calm down. May kailangan ba 'kong malaman? Anong... anong mawawala? Aalis? Ano?"

"Wala... natatakot lang kasi ako. Look at Czian, nawala nalang siya bigla. Ang lakas niya tapos biglang naging ganon. N... naiintindihan mo ba 'ko?"

"Come here..." I wrapped my arms around her, "No one from the two of us will go. No one can break us apart. Basta tandaan mo na mahal na mahal na mahal kita. At alam mo rin na hindi ko kakayanin kung sa ikalawang pagkakataon mawala ka pa sakin." I continued and kissed her forehead.

"I'm sorry, Shin. Baka kasi hindi ko matupad 'yung huling sinabi mo. Baka masaktan kita. Sorry." She started crying.

"What's the matter?" I asked then wiped her tears.

"Jayshin... sorry sorry. Sorry for being weak." She said and hugged me even tighter. Para bang takot na takot siya at ayaw na niya 'kong bitawan. May mali... nararamdaman ko 'yon. May dapat akong malaman na hindi niya gustong ipaalam sakin.