Yağmurlu günde deniz taşlarına vuran dalgalar sanki operadaymışım hissi katmıştı duygularıma,.Denizin dalgalarla savaşması bana o kötü anı hatırlatıyordu.Kötü an ,annem geçen ay ölmüştü.Ben ve babam evde birbirimizi tanıyan yabancı gibiydik. Nerdeyse hiç konuşmuyorduk.Küs de değildir.Sadece her konuşmak istediğimizde söz dönüp dolaşıp anneme geleceğinden korkuyordu.
Yorgunluğun bitmiş hatta tembelliğe başlamıştım.Deniz kenarında oturduğun banktan kalkıp arabaya doğru yürüyordum.O an arkadaşım Samet otobüs durağında bekliyordu.Nereye gideceğini de çok iyi biliyordum.O da beni görmüş,dondum burada beni Çağla'ya bırak bakışları atıyordu.Yanına gidip
-Yine mi?
-Evet Serin yine.
-Samet sen delirmiş son o kız sana bakmaz.
-Bakıcak Serin Çağla benim aşkım olacak
İç ses=tövbesteyşın yani hala bakıcak diyo
-He Samet he , hadi
