Son Umut

1 Ay Önce

...O geçe çok yorgundum okula geldiğim gibi yatağıma gömülmüştüm
Hey kimse yok mu orda burası çok karanlık
-savaş "deniz, deniz yardım et deniz bana yardım et."
-"savaş nerdesin? savaş !!!"
-savaş "deniz yardım et burası çok karanlık "
-"savaş bekle geliyorum bırakmayacağım seni ". Çok karanlıktı hicbirsey göremiyordum sesin olduğu yere koşmaya başladım. İlerledikçe bir ışık gördüm bir uçurum vardı uçurumun ucunda da savaş ağlıyordu ve bağırıyordu. "
-savaş " deniz yardım et korkuyorum deniz!!!"
-"bekle geliyorum korkma ."koşarak savaşın yanına gittim onu yukarı çekmeye çalışıyordum. "Olmuyor kahretsin dayan kardeşim "
-savaş "deniz deniz ,yardım et"
-son gucumle onu elinden tuttum ve yukarı çektim ."tamam korkma burdayım ".

... Bır sesle uyandım. terden su olmuştum
-" oh rüyaymış "
kapıya öyle şiddetli vuruyorlardı ki nerdeyse ev başıma çökücekti. Uykunun bana verdiği sarroşlukla ayağa kalkarak kapıya yöneldim ama bir şey dikkatimi çekmişti ev çok sessizdi nerde bu millet?   Hey? Anne! ,Baba!, Savaş! ,Kızlar! Evde kimse yokmu? ??
Seslenmeme rağmen kimse ses vermedi endişelenmeye başlamıştım .
Hızlı adımlarla kapıya yöneldim .
Kapıyı açtığımda karşımda  Teyzem ve Eniştem vardı.
-Ne oldu teyze sana ?neden ağlıyorsun?
-ķızım diye boynuma sarıldı ,ağlamaya devam ediyordu .
-Teyze neler oluyor annem, babam kimse evde yok, sen neden ağlıyorsun neler oluyor biri bana açıklama yapabilir mı ??
- Eniştem "annen,  baban ve kız kardeşlerin arabadayken kaza yaptılar çarpan sürücü alkollüymüş. Üzgünüm tatlım ,arabada çok ağır yaralanmışlar savaş oraya vardıklarında ağır yaralıymış ".
Enistem bana bunu dediğinde beynimden vurulmuşa döndüm.
Gerçekten hayat ölümden ibaret miydi??
-Ne ne diyorsunuz siz olamaz böyle bir şey olamaz ben geldiğimde evdelerdi.  Hayır hayır olamaz böyle bir şey .
Koşarak evdeki odalara girdim savaş ıkizim! Anne !baba!ķızlar! .
Evdeki bütün odalara girmiştim ev bombostu kimse yoktu ağlamaya başladım nasıl olur nasıl hem bağırıyor hem de ağlıyordum .
-Teyzem yanıma geldi." gel hastaneye gidelim "dedi.
Ben ağlayarak olamaz olamaz diye bağırıyordum .Bu bir kabus olamaz hıckırıklara boğulmuştum.
Teyzem ve Eniştem beni yerden kaldırdılar "hadi gidelim tatlım onlara veda etmelisin  ".
Ben gözlerimi sildikten sonra Teyzeme dönerek "nasıl oldu, onlar evdeydi ."aglamaktan mahvolmuştum.
-Teyzem bana sarılarak "kardeşin ameliyatta  suan, doktorlar durumu kritik dediler ."
-"Savaş mı ameliyatta ?"
-Eniştem, "evet savaş, ailen sahil yolunun oradaki E5 de kaza yapmışlar,Polisler olay yerine vardıklarında kardeşin ve annen yaşıyormuş hastaneye vardıklarında annen fazla kan kaybetmiş ,hastanede  kalpi durmuş, diğerleri olay yerinde öldü. Sana ulaşmaya çalıştık ama telefonunu açmadın. "
Hemen odama kostum telefonu elime aldığımda 38 tane cevapsız arama vardı .hayat bana oyunmu oynuyordu. Bir anda hersey alt üst oldu. Yaşadıklarım bir insanın yaşayacağı bir şey değildi.
Neye uğradığımı şaşırmıştım.
... hastaneye vardığımızda koşarak acile yöneldim koridorun sonunda halam, amçalarım, dayım ve Anneanne mı gördüm . Onların yanına gittiğimde hepsi ağlayarak bana sarıldılar. Hala inanamıyordum gittiklerini, beni bıraktiklarına bana kabus gibi geliyordu. kötü bir kabus .
-kardeşim nerde ailem nerde ?hem ağlıyor hemde oradaki odalara bakıyordum.
-Dayım benim Yanıma geldi ."8 numaralı odada kardeşin var, diğerleri. .. kaybettik başımız sağolsun "dedikten sonra bana sarıldı .
8 numaralı odaya koşarak gittim kapının orada güvenlikler vardı.
-"İçeri giremezsiniz hasta suan ameliyattan yeni çıktı,müşahede altında dudulması lazım "dedi.
(Artık dayanamıyordum, böyle acıya dayanamıyordum .)
Güvenliği iterek "ne diyorsunuz siz ha ordaki benim ıkizim, benim ailem öldü. sadece o kaldı hayatta .cekil önümden kardesimi görmek istiyorum". Hem bağırıyor hem de ağlıyordum. Halam ve Teyzem benim yanıma gelip "beklemen lazım tatlım ,kardeşin daha yeni ameliyattan çıktı."
Siz ne diyorsunuz benim ailem öldü siz bana beklemem gerektiğinimi söylüyorsunuz,beni delirtmeye mi çalışıyorsunuz? Çekilin önümden kardeşimi gorücem ,güvenlikleri iterek içeri girdim.
İçerde savaş yatıyordu ,yanına gittim . Elini tuttum "savaş !Savaş uyan hadi beni bırakma ,ne olur beni bırakma kimsem kalmadı . Hem ağlıyor hem de bir umut bekliyordum .
... 1 ay geçmişti. Ailemden geriye sadece ikizim kalmıştı. Ayakta duramıyordum. hala bana bir kabusun icindeymisim gibi geliyordu ama bunun bir kabus olmadığını biliyordum .ayakta kalmaya çalışıyordum, güçlü durmaya.
(Savaş kazadan mucizevi bir şekilde kurtulduğunu söyledi doktorlar ama bir sorun vardı savaş Kalp hastasıydı ve 2 yıl içinde uygun kalp bulunamazsa ölecekti onu kaybetmekten çok korkuyordum. )
-Sabah ilk iş olarak kardeşimin yanına hastaneye gittim.
-Günaydın uykucu ,nasılsın bakalım?
-"yorgun ".
-Biliyorum kardeşim iyi olacaksın söz veriyorum. Bak sana ne getirdim ,çantamdan bilgisayarı cıkardım.
Transformus 4 çıkmış bilgisayara indirdim izleriz diye.
-Gerek yoktu.zaten geceleyin çalışıyorsun sabah benim yanımdasın, teşekkür ederim.
-oyyyy daa!ne demek o . Sen benim ikizimsin  hem ben yorulmuyorum seninle güzel vakit geçiriyorum senin hep yanında olmak istiyorum. Ailemi kaybettim sende, seni de kaybetemem. Yaşayamam. ..
-savaş bana sarıldı ve ağlamaya başladı.
Ben se güçlü kalacağıma dair kendime söz verdim ."tamam bu kadar duygusallik yeter, hadi izlemiyomuyuz?
-Savaş gözlerini silerek "izleyelim bakalım nasılmış. "
Filmin yarısına geldiğimizde içeri doktor ve yanında stajer   bir çocuk vardı 20 -22li yaşlarında onu ilk defa görmüştüm hastanede .Göz göze geldik .Gözleri masmaviyidi bir deniz gibi gözlerimi çevirerek doktora doğru baktım.
-doktor levent bey "nasılmış bugün benim hastam bakalım ."
-"Iyiyim sadece biraz yorgun ve halsiz".
-" sana bir iğne verelim kendini iyi hissedersin . Hasan  hastamla ilgilen."
"Tamam hocam. Merhaba benim adım Hasan senin adın ne bakalım? "
-savaş
"İsmin güzelmiş ...tamam, bitti. Canını yakmamışımdır umarım "
- Hayır, teşekkür ederim
-"Rica ederim, geçmiş olsun ".
...
İyimisin?
"Evet ,şimdi daha iyiyim . Merak Etme iyiyim .Hadi filme devam edmiyomuyuz?"
Tamam açıyorum.
2 Saat Sonra film bitmişti. Savaşa dönerek "film nasıl beğendin mi ?dedim ama savaş çoktan uyuya  kalmıştı ben de bilgisayarı kapattım sonra savaşın üstünü örttüm ."
Oradaki koltuğa oturup savaşı seyrettim.Yaşadıklarımı ,Ailemi düşündüm. Kaza yapmadan önce üniversite 1 .  sınıf ogrencisiydim,2 kız kardeşim ve erkek ıkizim vardı. Ankara'da  oturuyorduk. kazadan sonra İstanbula teyzemlerinin yanına taşındık .Ailemin mezarı istanbuldaydı .bu yuzden boş zamanlarda mezara gidip onları görüyor .Onlara Savaştan bahsediyor yasadıklarımı anlatiyordum ,onları çok özlüyordum .Ailecek çok iyi vakit gecirirtik ama kaza günü aklıma gelince neden ben yoktum, nere gidiyorlardı?sorusu  hep beynimi kurcaladı. Kazadan bir hafta sonra okullar kapanmıştı . Teyzem ve Eniştem in çocuğu olmuyordu bu yüzden bizim bakımımızı seve seve kabul eddiler .
Kardeşim kazadan 3 hafta sonra kendine geldi. Kaza da kafasından ağır bir tarbe aldı  ve sağ bacağı kırıldı. Savaş kazadan üç hafta sonra kendine geldiğinde, doktor  ameliyat sırasında çok sıkıntı çektiklerini ve nedeni ise savaşın kalp hastası olduğunu soylediginde bir kez daha yıkılmıştım.  Bu yüzden savaş Kalp Nakli olana kadar hastane kalıyordu. Bu  süre içinde savaşın masraflarını Enistem karşılıyor du, onlara yük olduğumuzu düşündüm bu yüzden Mağaza da bir iş buldum bazen geceleri çalışıyordum gündüz savaşın yanında olmak için bazende sabahları, o günler de arkadaşları ve Teyzem savaşın yanında oluyordu .
Bunları düşünürken uyuya kalmışım uyandigimda Teyzem savaşa yemek yediriyordu.
-"Uyuyalbildin mi "dedi, Teyzem.
-Uyuya  kalmışım ,ayağı kalkıp camın önüne gittim hava karamıştı. Arkama dönüp savaşa baktım. " nasılsın simdi?"
-iyiyim .
Dönüp saatime  baktım ,saat akşam beş e  geliyordu .Savaşa dönerek "gitmem gerekiyor ama iş çıkışı yanına geleceğim. Ben gelene kadar Teyzem  seninle kalacak. Seni seviyorum kardeşim "deyip onun anlından öptüm .
-"Görüşürüz prenses "deyip bana sarıldı. Bende ona sarılarak odadan çıktım ,asansöre doğru ilerlediğimde ileriden bana doğru gelen o çocuğu gördüm, Adı Hasan dı.
Hasan  koşarak "Asansörü tutarmısınız? "diye seslendi bana ,bende asansörü tutup onun içeri girmesini seyrettim.
-"teşekkür ederim ".
"Rica ederim "dedim.
Bana dönerek "ben Hasan buraya yeni geldim. Sende sabah iğne vurduğum çocuğun sevgilisinin galiba ."
-Ben deniz ve o benim kardeşim.
-"Özür dilerim ben ben ... şey sevgilin sanmıştım. "derken elini saçlarının arasına geçirip duruyordu.
-"Özür dilemene gerek yok" dedim .
O an asansör açıldı. Asansörden inerek kapıya doğru yöneldim.
Arkadan bana seslenerek "tanıştığıma memnun oldum "diye seslendi.
Ben de Arkama dönerek ona gülümsedim. Sonra hastaneden çıkarak otobüs durağına doğru  yürüdüm.  Hava yaz olduğuna rağmen yağışlıydı .Durağa yaklaşmıştım ki arkamdan biri korna çaldı,Arkama baktığım da araba da asansönde konuştuğum çocuk vardı. Çocuk diyorum ama 20 -22 yaşları arasındaydı ve bense  20 yaşima 1 ay sonra girecektim.
-Arabanın camını açtıktan sonra bana bakarak "seni eve bırakmamı istermisin? " dedi. -"gerek yok teşekkürler ".Neden bana bunu teklif ediyordu ki daha onu tanımıyorum bile, tamam o mavi gözlerine bakınca kendimden geçiyorum ama asansörde tanıştığım birinin arabasına binmek mi?Hayır.
-"Hava yağmurlu ve  otobüs gelene kadar  ıslanırsın ,seni evine bırakiyim.  "
Doğru söylüyordu yağmur bastırmıştı ve otobüs gelene kadar su içinde kalırdım  bu halde de işe gitemezdim .
"Yoluna ders düşmeşin beni bırakmana gerek yok. "
-"Sorun değil buralarda yeniyim hem bu sayede bir kaç yeri görmüş olurum ,atla hadi ."
Bende teşekkür ederek arabaya bindim.
- "Evini tarif edermisin? "
-Benim işe gitmem lazım
"Nerede çalışıyorsun?
-bir alışveriş merkezinde çalışıyorum.Yaz olduğu için sabahları kardeşimin yanında akşamları ise alışveriş merkezinde  çalışıyorum .is çıkışı hastaneye geri gidiyorum.
-bana bakarak "anladım"  dedi.
Yol boyunca konuşmadık. 
..."Geldik burası ,gerçekten çok teşekkür ederim. Zahmet oldu."
-"Rica ederim, sayende alışveriş yapacak mağazalar buldum "diyerek bana gülümsedi.
Bende ona gülümsedikten sonra arabadan indim. Saate baktığım da biraz gec kalmıştım .Koşarak içeriye girdim. Üstümü değiştirip kasaya doğru ilerlediğimde karşımda o gıcık olduğum Hülya vardı. Onu tanıdım tanıyalı nefret etmiştim. Kıçık ve dedikoducu biriydi.
-"Geç kaldın "
Geldim ya işte sen gidebilirisin. 
"Görüşürüz sarı" dedikten sonra üstünü değiştirip gitti.
Bugün mağaza çok yoğundu o yüzden direk işe koyuldum.
...
Saat geçe 12 yi geçiyordu. Mağazayı kapattıktan sonra eve gittim bir duş alıp kendime geldikten sonra hastaneye geri döndüm. Odaya girdiğimde Teyzem uyuya kalmıştı.
-"Teyze uyan hadi "
-"Geldin mi kızım, ben uyuya kalmışım "
"Teyze sen çok yoruldun  eve git. Ben burda kalırım. Hem Eniştem le geldim buraya ,seni aşağıda bekliyor ."
"Tamam kızım "ilk başlarda Teyzem  işe başlamama karşı çıkmıştı ama onlara  kendimi daha rahat hissettiğimi söylediğimde beni kırmayıp kabul ettiler.
Savaşın üstünü örtüp köşedeki koltuğa yattım.
Karanlık çok karanlıktı savaşın sesini duyuyordum.
-savaş "deniz, deniz yardım et deniz bana yardım et."
-"savaş nerdesin? savaş !!!"
-savaş "deniz yardım et burası çok karanlık "
-"savaş bekle geliyorum bırakmayacağım seni ". Çok karanlıktı hicbirsey göremiyordum sesin olduğu yere koşmaya başladım. İlerledikçe bir ışık gördüm bir uçurum vardı uçurumun ucunda da savaş ağlıyordu ve bağırıyordu. "
-savaş " deniz yardım et korkuyorum deniz!!!"
-"bekle geliyorum korkma ."koşarak savaşın yanına gittim onu yukarı çekmeye çalışıyordum. "Olmuyor kahretsin dayan kardeşim "
-savaş "deniz deniz ,yardım et"
-son gucumle onu elinden tuttum ve yukarı çektim ."tamam korkma burdayım "...
-
Sabah  uyandığımda karşımda dün beni iş yerine bırakan çocuk Hasan vardı Savaşla konuşuyordu.
"Günaydın prenses"dedi Savaş.Ona gülümseyerek .
"Günaydın "dedim.
Hasan a dönerek "akşam ağrısı vardı "dedim
-"biliyorum söyledi, onun için ona bir ilaç verdim kendini daha iyi hisseder diye"
-Teşekkür .
Bana gülümsedikten sonra,savaşa döndü ve geçmiş olsun dedi. Hafta sonu konuştuğumuz filmi getiriyim mi izleriz ?dedi
Ben çok şaşırmıştım uyurken neler kaçırmıştım.
-"Olur ,zahmet olmazsa "dedi savaş.
-"Ne zahmeti ben de izlememiştim zaten , beraber izleriz işte "deyip odadan ayrıldı.
Ben de savaşa dönerek "neler kaçırdım ben?"dedim.
Savaş bana gülerek "bişe kacirmadın, sen iyimisin terlemişsin .??"
-"iyiyim, ben bi yüzümü yıkayım "
Lavaboya gittim aynaya baktığımda cidden derlemistim .yüzümü yıkadıktan sonra aynaya baktım gördüğüm rüyayı daha öncede görmüştüm. Kazadan önce, bu rüyayı nedense 2-3 kez daha görmüştüm.  korkuyordum savaşı kaybetmekten, hem de çok korkuyordum. ..