Τα μυστικα του κληρονομου!!

Ο δολοφόνος.

Ήταν βράδυ κατά της έντεκα, η Άγκαθα καθόταν στο γραφείο την ,ήταν σκεπτηκή μπορώ να πω και φοβισμένη, κάτι την προβλημάτηζε.
" Είστε καλά κυρία;" την ρώτησα.
"Ναι ,πάνε ξεκουράσου αύριο έχουμε δύσκολη μέρα" είπε βγάζοντας μία λευκη κολλα από το συρτάρι της.Έφηγα κλινοντας την πόρτα πίσω μου.

Δεν κοιμήθηκα κάθησα στο κρεβάτι μου και διάβασα κάτι μίπος με πάρει ο ύπνος. Κάποια στιγμή ,μάλλον μεσάνυχτα, άκουσα βήματα στον κάτω όροφο . Δεν σηκώθηκα απο το κρεβάτι, σηνέχιζα το διάβασμα.
" Η κυρία Άγκαθα θα είναι" είπα από μέσα μου. Ξαφνηκά άκουσα έναν δυνατο θόριβο από το γραφείο της κυρίας. Χωρίς δεύτερη σκέψη κατέβηκα να δω τη είχε συμβεί.Την ώρα που κατέβενα τις σκάλες μια τσιρίδα ακούστηκε.
" Η Κυρία" είπα.
Και έτρεξα να βοηθίσω. Μια σκιά εμφανίστηκε, σταματησα, κρύφτηκα μες στο σκοτάδι, η σκιά έφηγε , είχα αργήσει. Μια φρικτή σκηνή σαν πολέμου ,η Άγκαθα πεσμένει στο πάτώμα. Τριγήρο παντού αίματα και καρφομένο στο πάτομα ένα μαχαίρι.
" Βοηθεια , βοήθεια..." φώναζα. Ο κόσμος γύρο μαύρισε , το μυαλό μου θώλοσε, το σώμα μου νεκρό και ο φόβος τριγήρισε την ψηχή μου. Ο Γιάννης ο σωφέρ μπήκε στο δωμάτιο, τρόμαξε.Πήρε το τηλέφωνο, μάλλον κάλεσε ένα αστενοφόρο.

Στην κηδεία επηκρατούσε ησυχία, πολλά άτομα, συνεργάτες ,φιλοι ή απλός γνωστοί ήρθαν να την αποχαιρετήσουν, να πουν ένα τελευτέο αντίο.
"Ναι, πάνε ξεκουράσου αυριο έχουμε μια δύσκολη μέρα" τα τελευτέα λόγια που άκουσα να μου λέει. Δηστηχός ή ευτηχός αυτή η δύσκολη μέρα που αναφέρει δεν ανέτελε ποτέ για την Άγκαθα.