üzgünüm, kollarım kollarına değmiyor.
bi' çocuğun kaleminden çıkmış gibi
gözlerimin sana bakmışlıkları.
üzgünüm, sana hiç çiçek almadım.
yüzlerimiz başka yüzlere pek yabancı.
ve ellerim,
pek yalnız ellerinin uzaklığında
gözlerimde ne zaman taşsa nehirler
tam içlerinde beliriyosun uzaklardan uzunca.
ve sokaklarda yetişmiş çocuklar yalan söylüyor
sokaklara söylenmiş yalanlar
sana söylenmişlerden daha acı geliyor.
bir kılıcı birlikte tutuyoruz sapından.
uçurduğumuz kafalar farklı nehirlerde yüzüyor.
güldüğün vakit devletler yıkılıyor.
boğazımda düğümleniyor yürüdüğümüz yollar.
varlığımı bilinmezliğe sürükleyen aşkın
varmış gibi gülümseyip
yokmuş gibi susuyor.
bir denizin içinden bi çocuk
bak bi çocuk ağlıyor.
ellerinin şefkati ellerimi ellerinde bulmuyor.
