ห๊าวววว~~~
ฉันบิดขี้เกียจเเละหันไปดูนาฬิกา เอาอีกล่ะ ยัยปิง นี่เพิ่ง 6AM. เเกตื่นล่ะ ฉันตื่นเช้ามาสองวันล่ะ ถามว่าทำไมต้องตื่นเช้า? ฉันก็ไม่รู้ นี่ก็เรียนมาอาทิตย์นึงล่ะ วันนี้อากาศดีจัง อาบน้ำเเล้วไปขี่จักรยานเล่นดีกว่า
.
.
.
.
.
อาบน้ำเสร็จฉันก็ ไปที่โรงรถขี่จักรยานที่สวนสาธารณะเเถวนี้เงียบมากเลยนะ เอ่อใช่ฉันเพิ่งป้ามาเรียให้ซื้อจักรยานให้ฉันเมื่อวาน ทำไมฉันอยากได้นะหรอ ก็คือเมื่อวันก่อนไซม็อนมาส่งฉันที่บ้านปกติเเต่ไม่ได้มาส่งทางอ้อม ซึ่งมุนผ่านสวนสาธารณะ ฉันเห็นเเล้วชอบนะ เลยอยากไปเที่ยวที่นั้น เเต่ไม่มีรถเลยอ้อนให้ป้ามาเรียซื้อจักรยานให้ เเค่นี้เเระ555 ถึงโรงรถพอดีเลย เอาล่ะ! ไปขี่จักรยานกัน เย้!
ฉันขี่จักรยานไปเรื่อยๆ อากาศดีช้ะมัด อ่า ถึงสวนล่ะ มีผู้คนมากมายต่างวิ่งเเละเดินออกกำลังกายยามเช้า ฉันขี่เเบบช้าๆเพื่อที่จะชมบรรยายกาศข้างๆ มันสบายตาดี
โอ้ะ ใครสกิดฉันจากข้างหลัง หันไปก็ไม่มี
"เฮ้ยยยยย " เเต่เขาอยู่ข้างหน้า ไซม็อตนั้นเอง - ; -
"โถถถ ฝันอ่อนไปได้นะ เตี๊ย"ไซม็อตพูด หน้านี่ยี่ยอนที่สุด
"นายก็เล่นอะไรเนี่ย ฉันเกือบล้มเลยเห็นม่ะ"
"ก็เเค่เเกล้งเล่นเฉยๆ เออเเล้วนี่ตื่นเช้าเป็นด้วยหรอ"
"ฉันตื่นเช้าทุกวันเเระ เเล้วนายล่ะ มาวิ่งที่นี่บ้านอยู่เเถวนี้หรอ" ถามชี้ใจดำมากไซม็อตเอ๋ย
"อยู่ถัดจากซอยบ้านเธอนะ" ไซม็อตพูดพร้อมวิ่งไปด้วย ฉันก็ขี่จักรยานไปด้วย
"อ้าว บ้านอยู่ใกล้กันไมไม่บอก"
"ก็ไม่ได้ถามนี่"
เอ่อใช่ฉันไม่เคยถามถึงบ้านไซม็อตเลย
"กวนล่ะ นาย"
"ไม่ได้กวนสักหน่อย ก็เธอไม่ได้ถามเองนี่"
"เออๆ ฉันผิดเองก็ได้ เชอะ"
ฉันขี่จักรยานนำไซม็อนไปได้หลายระยะเลยเเระ เเล้วฉันก็เห็นอิตาลูคัสคุยกับใครก็ไม่รู้
หน้าตาคุ้นๆนะเนี่ย มองไปมองมา เห้ยยยย แอชตันนี่ เขารู้จักลูคัสด้วยหรอ เห็นมหาลัยก็ไม่ค่อยไป เข้าไปทักดีไหมนะ อืมมมไม่เอาดีกว่า
