Çelişkilerin doğurduğu bir günü yaşıyorum.
Yaşamın en az ölüm kadar anmlasız ve çözümsüz olduğunu düşündüğum anlardan birindeyim. Fayda etmiyor artık ne yalanlarınızı görmem ne de onları yaşamaya çalışmam .
Herşeyin benim için anlamını yitirdiği bir gündeyim . Vücudumun heryerine gözler çizip sizleri izliyorum.
Gülümseyişlerinizi,gözyaşlarınızı korkularınızı ve de yüreğinizi görebiliyorum. Güzeller hepsi. Fakat neden bu kadar yalan.
Katlanamıyorum artık ne size nede kendimde gördüklerime.
Yalanlarinizla düğumlediniz yaşamı ve çozmek için bir çift el yetmiyor artık. Bu yüzden kendi ellerimizden vazgeçtik. Bir başkasinin yaşaminda kendimizi
yaşiyoruz artık.
