Μέρα 84η: 22 Μαΐου

387 55 8
                                    

Στέκεται στην άκρη του γκρεμού με τα μάτια βουρκωμένα και αναρωτιέται ποιο μπορεί να είναι το κρυμμένο νόημα πίσω από όλα αυτά που του συμβαίνουν. Κοντεύει να αδειάσει το δεύτερο πακέτο τσιγάρων, ανενόχλητος από τον βήχα που κοντεύει να τον πνίξει. « Ένα βήμα, ένα βήμα μπροστά και όλα θα τελειώσουν. Ο πόνος, το άγχος, οι πίκρες. Θα είναι από εκείνες τις φορές που το μπροστά θα σημαίνει τέρμα πίσω, πίσω στην ανυπαρξία, στο απόλυτο κενό, στο τίποτα» σκέφτεται ο Μήτσος και χαζεύει τον ουρανό που αρχίζει να γίνεται μαβής, σε μια συνωμοτική προσπάθεια να πενθήσει μαζί του.


Είναι πεπεισμένος πως εκείνος είναι που κάνει κάτι λάθος. Δεν μπορεί όλες οι επιλογές του να είναι τόσο αποτυχημένες, όχι, δεν το αντέχει. Είναι δυνατόν να μην μπορεί να βρει έναν άνθρωπο που απλά να τον αγαπάει; Δε ζήτησε περιουσίες και μεγαλεία, ούτε όμορφα, καλοφτιαγμένα προσωπεία και νοημοσύνη που να προσυπογράφεται από διδακτορικές διατριβές. Έναν άνθρωπο που να του χαμογελάει και να του χαϊδεύει τα μαλλιά, πριν πέσει για ύπνο, αυτό μονάχα θέλει.


Κλείνει τα μάτια του και η μορφή της Ντι είναι η πρώτη που σχηματίζεται. Το πιο φωτεινό πλάσμα που έχει γνωρίσει, με μια ψυχούλα πεντακάθαρη, σπάνια, αν όχι μοναδική. Μετά περνάνε από μπροστά του οι γονείς του, οι παππούδες του, ο αδελφός του. Ένα βήμα και όλα θα χαθούν μια για πάντα. Ένα βήμα. Ούτε κριτική από τον οποιοδήποτε για το πόσο καπνίζει, ούτε άλλες απώλειες.


Τα φώτα της πόλης που λάμπουν σαν κουκκίδες από κάτω του τον ζαλίζουν. Νιώθει άρρωστος, πιο άρρωστος από ποτέ. Αδύναμος, κουρασμένος, απογοητευμένος. Δεν έχει τη δύναμη να υποκρίνεται άλλο τον χαρούμενο, τον ζωηρό τύπο που είναι μέσα στην τρέλα και στις περίεργες αναζητήσεις.


Το τηλέφωνό του αναβοσβήνει. Αν το μήνυμα ήταν από κάποιον άλλο, δε θα το έβλεπε καν. Όμως είναι από τη Ντι. «Πού είσαι ρε φάτσα; Μου έλειψες» διαβάζει και είναι λες και το όλογραμμά της να εμφανίζεται μπροστά του, να του πιάνει το χέρι και να τον τραβάει προς τα πίσω. Όχι, σήμερα δεν είναι μια καλή μέρα για να πεθάνει. Όχι έτσι στα κλεφτά. «Θα περάσω σε λίγο απ' το σπίτι σου, αγάπη» της απαντά και πετάει στον γκρεμό το πακέτο με τα τσιγάρα.


DilemmaOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz