Akala ko noon, sa mga stories sa wattpad lang nangyayari ang mga kaganapang nagaganap sa buhay ko ngayon. well, i thought it wrong. it also can happen in reality.
LOVING SOMEONE AND NOT TO BE LOVED BACK is the worse feeling in this world. T^T
yung iisipin mong sobrang Unfair ng Life and Love. i know, sa mga hindi pa or hindi nakaranas ng ganito ay sasabihing OA ako or kung ano pa man ang pwedeng itawag.
Pero, alam ko, sa mga nakaranas na, ganito rin ang mararamdaman. MASAKIT! *sigh*
****
"Uy Cass! hindi ka naman nakikinig eh!"*pout*
i giggled.
"Sorry Cody ^___^V Ano ba yung sinasabi mo?"
"wag na. sige uwi na tayo, mag-gagabi na rin oh"
"Ehhh? Ano muna yung sinasabi mo kanina? daliiii naaa" *sabay yugyog ng sleeves*
kinulit ko lang sya ng kinulit doon sa sinasabi nya kanina. At dahil nga isa akong Makulit, sinabi din nya. pero sana pala hindi ko nalang sya pinilit.
"Cassie, sasabihin ko na kay Lily yung nararamdaman ko para sa kanya. she's going to fly to korea one of these days. magbabakasyon daw sya doon ng 2 Months. natatakot ako na baka may umagaw pa sakanya."
i can feel my eyes, getting blur by my tears.
"T-talaga? w-w-wow! O-oo nga, u-umamin ka na, b-baka m-maunahan k-ka pa." i tried my best to hold back my tears.
si Lily, ang matagal nang mahal ni Cody. ng bestfriend ko. ng taong Mahal ko. i tried to show him what i feel for him. pero masyado sya'ng manhid. siguro nga Mahal nya lang talaga si Lily
kaya't hindi nya napapansin ang iba pang nagmamahal sa kanya.
Magtatapat na daw sya bukas kay Lily. ayun na siguro ang katapusan ng kaligayahan ko. dahil bilang babae, alam ko na may pagtingin din sa Lily sa Bestfriend ko.
umuwi narin naman kami pagkatapos nun. i just cried the whole night. honestly, masaya naman ako for him. dahil sa tagal tagal, aamin na din sya babaeng mahal nya. i just wish na sana ako nalang yun
****
Kinabukasan, tambay lang ako sa bahay dahil weekend. masama ang pakiramdam ko dahil alam kong itong araw na to, magtatapat na si Cody para kay Lily. siguro nga magkasama na
sila ngayon at masayang masaya.
i heard my phone rang and i saw Cody's name, calling me. bakit kaya sya tumatawag? baka naman ibabalita nyang sila na. sinagot ko nalang ang tawag nya.
"Hello?" i can feel in his voice that he's lonely.
"oh Cody, H-hello! o-oh A-ano? umamin ka na ba? k-ka-kayo n-na ba?" i tried to sound excited para hindi halata sa boses ko na nasasaktan ako.
"Can i come in to your house?" he really sound sad.
"s-sure. come over."
nung makarating sya, agad nya naman ikinwento sakin ang napag-usapan nila kanina.
"Sabi nya, walang kasiguraduhan kung babalik pa ba sya. but she also said that she feels the same way too. at kung mahihintay ko daw ba sya." cody said lifeless.
he also sounded so hopeless. so hopeless dahil hindi sya sigurado kung babalik pa ba o hindi na ang babaeng mahal nya. alam kong mali, pero nakaramdam ako ng saya dahil nagkaroon ako ng pag-asa
para sa kanya. this time, i'll do everything para ipakita ang totoo kong nararamdaman para sa kanya.
simula nun, mas lalo pa kami'ng naging malapit sa isa't-isa. we hang out everyday. he became more caring and sweet to me. alam kong na tinuon nya ang buong atensyon nya sakin.
