THE SLIGHTEST CHANCE (One-shot)

Sumuko ako sa pagmamahal, nandyan ka.

 

 

 

 

Sumuko na sa’kin ang lahat, maliban sa’yo.

 

 

 

 

Iniwan na ako ng lahat, pero nanatili ka.

 

 

 

 

Minahal mo ako, pero hindi ko naibalik ang pagmamahal mo.

 

 

 

 

Ngayon, umalis ka na.

 

 

 

 

 

Tangay ang puso ko.

 

 

 

 

-------------------------------x

 

 

 

Sa loob ng tatlong taon, hindi ka na nagpakita sa’kin. At sa tatlong taon na iyon, alam kong naging mahirap sa’yo ang umasa sa pagmamahal ko.

Pero hindi ganun kadali ang mga nangyari. Parehas tayong nasaktan. Parehas tayong nahirapan. Kahit anong gawin ko, mahal ko pa rin siya, at ako, mahal mo pa rin ako.

Pero ang gago ko. Hindi pala, isa akong kups. Isa akong kups para saktan ka ng sobra. At sa sobrang sakit na nararamdaman mo, iyon pa ang dahilan ng biglaan mong pag-alis. Ni hindi ko nga alam na lumipad ka papuntang amerika at doon mo raw ipagpapatuloy ang pag-aaral mo. Nung una, nainis ako. Sabi mo, walang iwanan. Madaya ka.

Pero, mali. Ako pala ang madaya, at selfish. I wanted you to stay just because I need some company. Pero hindi ko naisip na, ako nga pala ang dahilan kaya ka nasasaktan ng sobra.

“Let us welcome, Mr. Harvey Chua, Batch 2012-2013 Magna Cum Laude.” Nagsitayuan ang mga tao at inulan ng palakpak ang venue. Ngumiti ako, isang ngiting tipid.