Özgürlük .bundan daha güzel birşey olabilirmiydi hayata?.Belki ölümün soğuk pençeleri beni ve hayatımı elimden alabilir.Ve asla dönmeyecek bir şekilde gidebilirdi ama inanıyordumki verdiğim kararın arkasında durarak tüm yaşadığım günleri arkada bırakıp . yeni bir hayata yolculuk açacağımın arkasındaydım. Bunun için elimden geleni yapıcak ve bu iğrenç yetimhaneden çıkacaktım.Bir yol bulmaya ve özgürlüğüme doğru yolculuk açmaya çalışıyordum. Akşamdı herkes uyumuş sadece ben ayaktaydım
.sesiz bir şekilde bavulumu hazırladım .Ve kapıyı açtım suskun ve koşar adımlarla yürüyordum . malesef güvenlik koydorun başındaki kapının oradaydı suskunluğumu kaybetmeden ,oradan çıkmaya çalışacaktım .Saatlerce düşündüm ,bu arada güvenlikçiler uyumuştu işte özgürlüğümün ilk adımıda böyle başlamıştı. Kapının ardında bembeyaz ışık vardı tüm gücümle özgürlüğüme kavuştum . Akşamın köründe hiç durmadan yürüdüm ,yürüdüm ve yürüdüm ayağımı hisedemiyordum ama yinede daha yeni kavuşmuşken bırakmak biraz zavalı gelebilirdi. Bir otobüs arıyordum bu şehirden ve bıraktıklarım için kaçmak istiyordum. Biraz durdum mola verdim , soluklandım .Sonra yine ayağa kalktım biraz yürüdükten sonra bir bakala vardım .Ordaki bey amcaya otobüs durağınının nerede olduğunu sordum?.Ama okadar iğrenç bir şekilde bakıyordu ki hemen ordan kaçmak istedim . Kaçamadım beni yakaladı ,ve taciz etmeye çalıştı . Hıçkıra ,hıçkıra bağırdım akşam olduğu için hiç kimse yoktu.Özgürlüğümün. böyle gitmesi zorunlumuydu
