Love is the Root of All Evil

The Selfish Lover

-Kristhine's POV-

"Here's your clothes", bulong ni Louis sa akin sabay halik sa pisngi ko.

I blushed. It hit me. The realization hit me. We just did it. AGAIN. I know you know what 'it' means.

"That look again.", sabi ni Louis.

"What look, Lou?", I asked because I don't have any idea what he's talking about.

"You look guilty, hon.", sabi niya sabay yakap sa akin galing sa likuran.

I was dumbfounded. No, I can't be guilty. "I'm not guilty. I have nothing to be guilty about", I hissed.

Hindi na siya nagsalita ulit kaya kinuha ko na ang pagkakataong iyon para makapagbihis na ako't makaalis sa lugar na iyon.

Hindi ka dapat makonsensya, Kristhine! Hindi mo iyon ginusto. Nadala ka lang. Bugso ng damdamin. Stay calm.

Umalis na ako sa bahay nila't dumiretso sa school namin.

Pagka-baba na pagka-baba ko sa tricycle ay dumiretso agad ako sa likod ng school. Ang tambayan namin. Then I saw them. MY FRIENDS. Then, I smiled.

"Hey there, bitch", bati ni Rose.

That bitch. Kung maka-bitch. Well, sanay na ako. Sabi nga nila, you can only say that you're really close with someone if you can say awful things about each other without hurting each other. Blah.

"Pustahan tayo, dear friendshits, kung saan nanggaling si Kristhine!", sigaw naman ni Joanne.

I can sense it. They already sensed it. Tsk. Pagpipiyestahan na naman ako ng mga ito ngayon.

"Tsk. Saan ka na naman pala nanggaling, Kris?", tanong ni Zeeyah.

Ayan na naman. Pag magsasalita pa itong natitirang dalawa, magwa-walk-out na talaga ako. Tsk.

"I bet nanggaling ka naman doon kay Louis no?", singit ni Yhannie.

"No wonder ang plain ng mukha mo ngayon. As in, plain. No make-up. As in, haggard.", Leahn stated.

"Duh!" I rolled my eyes. "I did nothing wrong. Pinuntahan ko lang siya kasi nagmakaawa siya na puntahan ko siya. He missed me that much."

"Yeah. And you missed him that much too because you offered yourself to him again!", bulyaw ni Rose. "Kailan ka pa matututo?"

"Hoy, grabe kayo ah", 'yan nalang ang tanging nasabi ko.

"Hindi ka ba naaawa sa kanya, Kris? Ginagawa mo siyang tanga. Makonsensya ka naman. Kung ayaw mo na sa kanya, iwan mo na. Hindi 'yung ganito na gumagawa ka ng kalokohan sa likuran niya.", hirit ni Joanne.

"Alam niya naman.", sagot ko. Konting-konti nalang, sasabog na rin ako. Kung makapagsalita ang mga ito parang ang lilinis.

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA"

Napatigil ako sa pag-iisip ng tumawa silang lahat. Then, I realized. They knew nothing until now. I did let them catch me based on my reactions. Tsk. They're really my friends. Friendshits.

"Sh*t!", naibulalas ko nalang. "I'm out of here, bitches."

"Bye! Ikamusta mo nalang kami sa karelasyon mong si Jeanah! Sabihin mo mahal namin siya at seryoso kami sa kanya. Hahahaha", sigaw nilang lahat.

Bitches. I love Jeanah. I do. Pero may pangangailangan din ako. Pangangailangan ng isang babae na hindi niya maibigay dahil babae rin siya, may pusong lalake nga lang.