Media da Evrim var. Yavaş yavaş herkezin geçmişi ortaya çıkıyor. Pusatın gerçek karakteri, nasıl biri olduğu..
***********************
*Geçmiş ondan daha geçmemişti.*
Zerenin ağızından
"Anladın mı dediğimi?" diye sordum tekrar. Şuan yaptığımız büyük bir saçmalıktı evet ama biz yapmak istiyorduk, ve sonucunun ölüm olduğunu bilmemize rağmen yapıyorduk.
"Anladım." dedi durgun bir gülümsemeyle.
"Tekrarla ozaman." dedim bende sırıtarak. Saçma bir şekilde mutluydum. Olmamam gerekmesine rağmen mutluydum.
"Şimdi bu elimizdeki silahlarla aynı anda bir birimizin kafasına sıkıcaz. Birlikte yaşayamıyoruz ama birlikte ölücez." diye tekrar etti.
"Aferin hazır mısın?" dedim gülümseyrek.
"Seni bu kadar mutlu görmemiştim hiç." dedi durgun gülümsemesiyle.
"Evet mutluyum. Çünkü baksana birlikte ölücez. Bu benim hayalim. Yaşaya bileceğim en büyük mutluluk bu benim içim." dedim. Saplantılı bir şekilde aşıktım ona. Aşkımdan onuda benide öldürebilecek kadar hastalıklı bir şekilde seviyordum onu.
"Şimdi.." dedim sırıtmaya devam ederek.Mutluydum bunu hissedebiliyorum. Hemde fazlasıyla mutluyudum.
"Üçe kadar sayıyorum üç dediğimde aynı anda tetiğe basıyoruz." dedim. Son kez gözlerine bakarak. Allahım çok mutluyum en son gördüğüm yüz en son dokunduğum kişi en son gözlerine baktığım kişi sevdiğim adam olacaktı. Daha ne kadar mutlu olabilirim ki!
"Bir.." dedim gözlerimi kapattıktan sonra. Daha önce böyle hissetmemiştim kendimi hiç. Avareyi bitirip Zeren olurken bile böyle hissetmemiştim ben. Şimsdi sevdiğim adamla ölüm yolculuğuna çıkmıştım.
"İki.." dedim sırıtmaya devam ederek. Yolculukta yolun sonuna gelmiştik işte. Sevdiğim adamla birlikte ölecektim. Onun ruhuyla benim ruhumu aynı anda alacaktı azrail. Belkide azrail ruhlarımızı alırken bir birine karışır bir oluruz Ecevitle. Son anımda bile bir dilek tutuyorum. Allahım sen canımızı alırken ruhlarımızı bir birine kenetle.
"Üç." dedim ve tetiğe bastım. O an öyle bir şey oldu ki. Ecevitin güçlü bedeni yere yığıldı birden. Fakat ben hala ayaktaydım.
Ve o an anladım ki Ecevit tetiğe basmamıştı!
"Hayır!" dedim dehşet içinde.
"Hayır olamaz!" yere düşdüğünde elleride vücudu gibi güçzüzleşmiş ve açılmıştı.
Sol elinde duran beyaz kağıdı gördüm.
'Ben ölümü sana yakışdıramadım Gözlerimin Nuru'
---------------------------------
Esmanın Ağızıdan;
"Emir uyan hadi. Unuttun mu bu gün dershane var." diye uyandırdım Emiri zarla zor.Fazla uykucu bir nişanlım var.Evet biz artık NİŞANLIYIZ!
Zerenleri görmeyeli nerdeyse bir ay olmuştu. En son babsından intikam aldığı gün görmüştüm. O günden üç gün sonra Emirin ailesi İzmire gelmişti. Ve biz aile arasında ufak bir nişan yapmıştık.
Emirin kız kardeşi değişiklik olsun diye İzmire bizim yanımıza taşınmıştı. Birlikte üçümüz yaşıyorduk. Her şey yolunda gibiydi. Sadece Zereni ve Suzanı pek görmüyordum. Berke ve Nefes okula geliyorlardı. Benle Emirde gidiyorduk. Hiç bir şekilde okulu aksatmıyorduk. Diğerlerinin ne kadar umrunda olmasada benim bana bakacak bir ailem olmadığı için ben okumak zorundaydım. Bu yüzden bu günlerde iyice kendimi derslerime vermiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AVARE
ChickLitBen; Ruhunda bir çok yarayla yaşayan ruhu çürük bir kadınım, sekiz yaşında annesinin öldüğü o günde kalan çocuğum, hayatımın zindana dönmesine neden olan Adamın kızıyım, gülmeyi bırak duygularından yoksun olan yirmi yaşında duygularını öğrenen kız...
