Umutlar, papatya gibidir cabuk solar. Tam umudumu kaybettigim herseyin bittigini anladığım o gece. Biri girdi hayatıma, ve tüm gidenlere teşekkür ettim bir kez daha anladım insanlarin vazgecilmez olmadıklarını. Kimse mükkemmel degildir olmak zorunda da değildir. İnsanların coğu gider, ve gitmeleri hayatimizda 1 adim onde olduğumuzu gösterir. Bi yandan da bitti diye değil , yasandı diye sevinmek vardir. Bi yandan da senin delicesine sevdigin o insanin seni sevicek kadar yüreği olmaması vardir. Ve en cokta bu acıtır senin icini. Kimse onun sana hissettirdigi duygulari hissetirmeyecek biliyorsun , bliyorsun ama artik o geri gelse de bazi seylerin asla eskisi gibi olmayacagını anlamalısın. Artık büyüyoruz, olgunlaşıyoruz iki yüzlu olan insanlarin neler yapabilicegini tahmin edebiliyoruz. Her neyse istte o gece hayatima giren şerefsizde gitti. O bitmişti artık benim icimde. Artik tum insanlar suçlu ve güvenilmezdi benim için... hayatta ne olursa olsun sahip cıkmalısın anılarına. Ne kadar korksan da , kızsan da , kaçsan da.. alısacaksin beynin oyunlar oyniyacaktir sana hangi hayal, hangisi gercek anlamayacaksin. Ve onu hatırlatan ayrılık sarkilar calacak kulaklarinin icinde ; kahretsin biri sustursun şu sarkıyı diyeceksin ama biri sussa digeri basliyacak olmayacak . Adım, adım gececeksin o yürüdügunuz yollardan Ve simdi bir kac kuru yaprak ve sigara izmirtleri vardır ayni yerde .zor olacak imkansız olacak ama ALIŞACAKSIN...
