Seven insanlar göz bebekleri ile yemin ederler, ama duygusuz insanlar bozarlar yeminini yüreği patlarcasına ağlatırlar, kırarlar o yalnız kalan ellerini terletirler saçını kendine zarar vermesi için bir plan kurdururlar beynine. Çünki acıyordur kalbi, güveni kırı, ruhu iliklerinden çekiliyor, kırılmış bir kere kalp onarmak için bir selam bekliyor.
Üzgünüm gelmemen gerekiyordu bahar, hatıraları canlandıran yağmuru getirmemen gerekiyordu. O düşünceleri ıslatan ve kokusu ile aldatan harfleri çağırıştırmaması gerekiyordu. Yeniden yazdırcak bana dökülen yaprakları ve yeniden açtırcak bana hatıraları.
Kahvenin kokusunu, kitabın yapraklarının kokusunu, yağmurdan sonra beni hayata aşık eden toprağın kokusunu ve de seni bana bağlayan kokunu harflere anlatmaktan bıktım. Yıkılan hisler istiyorum şimdi. Daha bir soğuk kanlı, yıpratıcı bencil bir yapıda insan olmak istiyorum. Hatıraları unutan, aşkı yazamayan bir kalp istiyorum bir de istemiyorum duygusuz insalara aşkı anlatmayı, gülünce içimi cız eden gözlerini ve de hayatı nankör kılan aşkı.
Senden birşey istiyor gibiyim, bu kötü havaları ve hisleri bırakakım artık, mümkün ise başka havalar hissettir bana içinde biraz bahar olsun, biraz sen , biraz da aşk.
