'Bir Yalnız'ın Kaleminden

"Bir Yalnız"

Yalnızlık Mı?
Adaletsizliğin tanımı gibi...
Anlam veremediğimiz birşey bu;
Kat kat giyinmene rağmen üşüyorsun,
gözlerin kapalı olduğu halde görüyorsun hatta ağlıyorsun içine içine,sürekli bişeyler duyuyorsun,konuşmuyorsun ve kimse seni anlamıyor.
Ne zordur değil mi?
Bilirim en iyi ben bilirim,yalnızlıktan tarafıma mühebbet verilmiş gibi,huzur yok,umut yok,sevgi yok ama sigara var,alkol var,hüzün var,gözyaşı var.
Sigaranın dumanıyla konuşur mu bir insan?
Ben konuşuyorum mesela,ne konuştuğumu boşverin ama konuşuyor insan işte yalnızlık böyle bişey.Evinde Odana çekilip şarkılara sarılmakta buna dahil,duvarlar insanın üstüne gülüyor sanki,gözler ağlamaktan şişmiş,parmaklar yazmaktan yorulmuş,nefes sigara tarafından boğulmuş durumda sen kendi ölümünü izlerken diğer insanlar mutlu olmakla meşguller
-Nasıl başarıyolar mutlu olmayı?
Biz güçsüz görünen kahramanlarız aslında,yalnızlıkla baş etmek herkesin kaldıracağı bir yük değil.bizde ilk zamanlar kaldıramazdık bu yükü herşey anlamsız gelince,umursamaktan vazgeçince alıştık bu yüke,sahte gülüşlerle işte.

Susayan kağıtları gözyaşlarımızla ıslattık.

Bak artık bizim İnancımız kalmadı,
ömrümüzde bitiyor zaten,Ölüm tek kurtuluş yolu gibi...

YALNIZLIK BİR OKYANUSTU,BİZLER YÜZMEYİ BİLMEYENLER.

Fakat anlam veremediğim birşey;
Neden tüm şiirler,şarkılar,güzel olan herşey bizlere özlediklerimizi hatırlatıyor?

Bu sorununda cevabı yok tabi,

yalnızlık derin bir kuyu,biz kurtarılmayı bekleyen gölgeler.