Korkum bin kat daha atmıştı. Soyadımı nerden biliyordu. Sosyeteden olmama rağmen beni tanıyan pek fazla kişi yoktu.
Daha fazla dayanamayıp koşmaya başladım. Topuklulara beni zorlasada devam ettim. Nereye gittiğimin farkında bile değildim. Enejimin son damgasına kadar koştum. Artık dayanamayıp durdum. Nefes nefese duvara yaslanıp soluklandım.
Nefesim soluk borumu adeta yakıyordu. Yutkundum fakat bir işe yaramadı. Biraz daha soluklanıp etrafa baktım. Burası neresi hiç bir fikrim yoktu.
Aralıklı evler , yanıp sönen sokak lambası , köpeklerin havlamaları oldukça ürkütücüydü. Sanırım bardan çok uzaklaşmıştım.
Napıcağımı düşünürken aklıma
telefonum geldi. Hemen açıp nerde olduğuma baktım. Yakınlarda çok fazla işlek cadde olmasada yürüyecektim .Başka çarem yoktu.
Telefona bakarak yolu bulmaya çalıştım. Birkaç sokak geçtim. Nihayet insanlar belirlemeye başlamıştı Korkum biraz daha azalırken yanlışlıkla birine çarpıp yere düştüm. Dizlerim adeta alev alıyordu. Bağırmamak için kendimi zor tuttum. Saçlarımı geri atarak kime çarptığıma baktığımda kalbim yerinden çıkacak gibi olmuştu. Yine o karşımdaydı. Beni nasıl bulmuştu. Aklıma bin bir türlü soru işaretleri oluşmuştu .
Daha napıcağımı düşünmeden saçımdan tutup beni ayağa ve sürüklemeye başladı. Çok hızlı gittiği için çok kez düşme tehlikesi anlatmıştım .Sonunda durup beni yere fırlattı. Saçımı
asıldığı için çok canım yanmıştı.
Dudağını hafif kıvırarak
"Demek kaçacaktın aptal" diyip yaklaşmaya başladı .Sonunda tam önümde durup eğildi.
"Sence benden kaçabilirmiydin." Nefesini üzerime üferek "Prenses"
"Ve bunun bir bedeli var" diyip üzerimi süzdü.
Aklıma gelen şeyle kalbim mümkünmüş gibi daha da hızlandı .Ayağa kalkmaya çalıştım fakat beni tekrar saçımdan tutup duvara fırlatı. Üzerime yürüyüp beni duvarla arasına sıkıştırdı. Eğilip boynumu öpmeye başladı. Napıcağımı bilmiyordum. Sadece içimden dualar okuyordum.
Hareket edemiyordum. Uyumak istiyordum .Uyandığımda bütün her şeyin rüya olmasını .Daha fazla dayanamıyorum. Gözlerim kendiliğinden kapanıyordu.
Bir anda üzerimden bir yük kalkmıştı. Gözlerimi araladığımda yerde yattıyordu .
Bir anlam veremeden biri üzerine çıkıp yumruklamaya başladı.
Bu iyi bir fırsattı. Ayağa kalkmalıydım. Kaçmalıydım. Ama içimden bir ses bu adamın kim olduğunu öğrenmemi söyledi.
Zor olsada ayağa kalkmayı başarmıştım. Peki ya şimdi ne yapacaktım.
Ayaklarım benden bağımsız onun yanına gidiyordu.
Bir anda durdu ve ayağa kalktı. Yaklaşmaya başladı. İçimden güzel bir küfür savurdum. Tam kaçarken omzumu tutup sıkmaya başladı .Ben daha ne olduğunu anlamadım gözlerim kapanmaya başladı. Son duyduğum fısıltısı...
"Özür dilerim"
