İki dünya arasında kalmak gibidir hikâye yazmak, kolay değildir. Ne kadar iyi durumda olursan yazamassın. Tıpkı bir nefes gibi aldığın zaman bırakırsın ama tekrar aynı nefesi alamazsın.
İki ayrılık gibi iki insan varmış. Bunlar yıllar boyu tanışmamış olabilir ama 1-2 ay olsa da vakit geçirmişler. Yılların veremediği sevgiyi o zaman vermiş. Mutlu sonlar demiyelim de uzağa gidicekmiş biri, son günü ayrılmamış. Biri uzağa gideceğini bile bile susmuş, diğeri ama öyle bir özlicekmiş ki hayatinda o kadar suskun olucakmış. Ama hayat bu işte naparsın hayallerin olduğu, zamanın geçtiği, aşkların başladığı, bittiği dünya belki çok farklı olabilirdik hepimiz ama ileriyi degiştirebiliriz. Geçmişi asla her neyse bu hayatta kendi adımlarının üstünde durmayı yıpranarak öğreniyosun, koştukça kirlenir ciğerlerin ama camdan baktığın gibi olmaz asla.
