RAKİP ÇETE // 2pm

26. Bölüm (Güçlü Ol)

#Herhangi bir muzik koymasam da, bir muzik açıp dinleseniz daha hoş olur bence :D Yine de siz bilirsiniz :):D

~~

Nichkun'un ağzından;

Sanırım sona geldik. Artık..artık ben bile pes etme derecesindeyim. Ama güçlü gözükmeliyim. Digerlerine güçlü gözükmeliyim.
Yaklaşık 2 buçuk haftadır komada. Doktorlara her sorusumuzda, ümidim daha da azalıyor. Yıkıldım evet. Onu ilk, orada, o karanlık, rutubetli odada kanlar içinde gördüğümde yıkıldım zaten. İlk o zaman pes ettim.
O şerefsiz, her ne kadar hayatımızdan defolup gitse de, Chansung'u da aldı gitti sanki.
Bu kadar karamsar olmam çok mu kötü? Artık nasıl davranacağımı ben bile bilemez oldum. Hepimiz berbat haldeyiz. Bende yeterince üzüldükleri yetmiyormuş gibi, simdi de Chansung için üzülüyorlar fazlasıyla.

Çok derinden bir nefes alıp, bıraktım dısarı. Cebimden, ne zaman aldıgımı bile hatırlamadıgım sigara paketini ve çakmagı çıkarttım. Son 2 haftadır böyleydi. Stresten 1-2 dal icer olmustum. Gizliden. Ancak boyle sakinlestiriyordum sanki kendimi.
Yaslandıgım, merdiven korkulugundan ayrılıp, iyilesmeye baslayan omzumu sıvazladım. Sanırım yarım saattir o kolumun üstüne yaslanmıs dikiliyorum hastane bahcesinde.

Çakmagımla, sigarayı yakıp içime çektim. Bu illete alısmamam lazım ama bu aralar fazlasıyla ihtiyacım olan tek şey.

"-Nichkun-ah?"

Tasha'nın soru soran sesiyle sigarayı arkamdaki çalılara fırlattım refleksle. Beni oyle görürse, öldürür herhalde. Sigaradan nefret ediyor benim sevgilim. Çoğu insan gibi.
Çakmağı cebime sokuşturup ona döndüm ve yapmacık gülümsememi sergiledim ona. Bu aralar sanırım ona bile vakit ayıramıyordum. Kafam allak bullaktı.
Yanıma şüpheli bakışlarla gelip tam önümde durdu ve beni baştan aşağı süzdü. Büyük ihtimal berbat görünüyordum.

"-Hayatım. Eve ugramalısın. Wooyoung, Taecyeon, Junho ve Junsu da öyle. Duş almalısınız. Biz buradayız."

Ona ifadesizce bakıp omuz silktim. Eve gitmek, buradan ayrılmak istemiyorum. En son 1 hafta önce gittigimde Chansung'un kalp atışları durmustu. Bu korkuyu bir daha yasayamam. Onun yanında olmam gerekiyor.

"-Gidemem. Chansung-"
"-Nichkun-ah. Biz buradayız. Yarım saat icinde işini halledip gelirsin. Ev buraya 15 dakika uzaklıkta."

Bir sey demedim. Bir ara gözlerimi kapının önündeki ambulansları inceleyip tekrar Tasha'ya döndügümde beni izledigini fark ettim. Bakışlarının etkisi korkutucuydu. Bi seyleri sezmiş gibiydi.
Ona çaktırmadan ifadesizce ondan ayrılıp yürümeye basladıgım anda, adımı seslenmesiyle oldugum yere çakılı kaldım.

"-Nichkhun Horvejkul."

Ağır çekimde ona dönüp suratına baktım. Kaşları çatılmıştı. Yanıma gelip, iyice yaklaştı ve üzerimi kokladı. Lanet olsun! Anladı.
Yüzünü ekşitip, kaşlarını iyice çatmıştı. Dudagımı ısırıp başıma gelecekleri bekledim.

"-Sen..sigara kokuyorsun. Nichkun lütfen sigara içmedigini söyle."