Papano ko ide-describe ang lalaking palaging sinisira ang araw ko pag nagkikita kami, bukod sa walang hiya sya, playboy, leader ng ganster sa school, bully, at rated PG.
Hindi ko nga alam kung bakit sa kabila ng lahat ng yun napapanatili nya palagi na nasa top sa klase aside from having a rude personality, eh tamad namang mag-
aral, palaging tulog sa klase namin...haay, kahit papano nag8 papasalamat pa rin ako dahil sya ang knight in shining armor ko kahit palagi nyang pinapasakit ang sentido ko..at higit sa lahat BFF ko sya kaya hindi ko ma tiis na tulungan, Oo, bff kong mahal na mahal ko, hindi bilang isang kaibigan..HAIST! NAKAKA INIS TALAGA! KUNG BAKIT IKAW PA MINAHAL KO G*GO KA, BAKIT IKAW PA.....CEDRIC LAWRENCE SIA!
PROLOGUE
"Waaaaaaaaaaaah! sumbong kita kau mommy ko, kinuha mo baon ko!" umiiyak na sigaw ng batang babae, kinuha kasi ng classmate nya ang baon nya.
"eh, ano naman ngayon? gusto mo samahan pa kita sa mommy mo na mag sumbong, eh kawawa ka naman wala ka nang baon.hehehe" pang-aasar naman ng batabg lalaki dun sa batang babae, at tumakbo na papalayo dun sa batang babae....
tuuuuuuuuuuuugs!
"Araaaaaaaay! naman Faith eh! sakit kaya ng batok mo, bakit mo ba ginawa yun?" habang hinihimas ulo nya..
"eh, sira ulo ka eh, bakit mo naman ginawa kaw Marga yun? kinuha mo baon nya, ibalik mo sa kanya yang baon nya ngayon din, kung hindi, hindi lang batok ang aabutin mo sa akin, ang bait pa naman nya." naiinis na sabi ni Faith sa bestfriend nya, mag bestfriend ang mga nanay nila at solo ding anak silang dalawa, kaya hindi nakaka pag takang mag bestfriend din sila bukod sa palaging magkakasama mga magulang nila,magkapitbahay din sila at higit sa lahat, they have the same birthday....Si Faith na taga batok at sipa kay Cedric kung may ginagawa itong kalokohan, at si Cedric, ang palaging nag papasakit sa ulo ni Faith, pero sya namang taga pag tanggol ng kaibigan sa mga nang aaway dito...
CHAPTER 1
6 YEARS LATER
FRANCE
Faith's POV
I feel the cold breeze of upcoming winter in my face, when the month of september comes, i still remember that day, that day i left him without even saying goodbye. Regret is all i feel whenever i think about him..
I'm in deep thought when somebody interrupted me..
"Puis-je m'asseoir ici?"...im in the café right now sorting my thoughts when somebody asking me if i can share a table with him...
"Oui.." i say yes since i noticed that all the tables is occupied, i stare at him, noticing that he has very inticing looks, a handsome for short.
" Merci..." he says while smiling....he sat down and now enjoying his coffe while his eyes are busy with a book.
Pagkatapos ng sa coffee shop tumuloy na ako sa company where i am currently working, since tapos na din yung break. Hindi pa ako tuluyang naka pasok ng office ay dinig ko na ang mga ingay nila, I wonder what they are buzzing around.
" Hey, anong nangyayari dito? "- tanong ko sa officemate ko na filipino din, " Kasi si Sir Williams nag hahanap ng pwede nyang ipadala sa pilipinas para i-supervise ang isang branch natin dun. At isa ka sa mga maaaring mapili ni sir. Saan ka ba galing, at napaka tagal mo, kanina ka pa ata hinahanap ni sir. " anang sabi ni Mildred sa akin. Patay, pano kung ako nga ang mapili ni Sir, ayokong pumunta ng Philippines, hindi oa ako handa na makaharap si Cedric ngayon, huwag muna ngayon.
