Drowning Boy. ||Dutch

- H1 Hallo vreemdeling -

Druk. Druk. Hoofdpijn begint zich te ontstaan in mijn hoofd, kloppend gevoel alsof mijn hoofd een stresbal is die iemand blijft indrukken. Ik hef mijn hoofd weer op en kijk recht in de ogen van een jongen. Of nou ja, recht tegen zijn haar. Ik probeer zijn gezicht af te lezen maar zijn haren hangen voor zijn ogen en zijn mond is een rechte lijn. Deze jongen is een zwart geklede, met zijn ondertussen haren weg uit zijn ogen, mysterieuze jongen. Hij heeft mooie bruine ogen, een soort aarde kleur die mij een beetje een warm gevoel geven. Mijn mondhoeken beginnen te krullen en snel werp ik mijn blik af. Een gevoel zegt mij dat hij nog naar mij kijkt en snel loop ik verder. Nog nooit had ik die jongen gezien en waarschijnlijk zal ik niet de enige zijn.

*-*-*

Mijn blik gaat van de leraar naar het raam wat ineens een stuk interessanter lijkt. De buiten omgeving is altijd interessanter op school. Ik kijk naar hoe een bejaarde vrouw moeite heeft met een stoepje op te komen. Een gevoel van medelijden overspoelt mij. 'Elea'. Mijn gedacht worden verstoord. De irritatie begint zich meteen op te spelen, weinig leraren doen het maar af en toe geven leraren mij een bijnaam. Alsof ik ze al jaren ken. 'Eleanore', verbeter ik hem. Het lijkt hem weinig te doen en hij gaat verder waar hij gebleven was. Jan mag weten waar. Mijn hoofd rust op mijn armen wachtend totdat de bel gaat.

'Nor, ik ben even bij mijn kluis'. Ik knik en ga richting een tafel die vrij is. Eenmaal neer gesetteld pak ik mijn mobiel, zet wat muziek op en neurie vrolijk mee. Even wend ik mijn ogen af en kijk waar Lori blijft. De deur gaat open en ik kijk wie er allemaal binnen stromen. Het ene barbie meisje na de andere populaire jongen lopen de aula in. Ondertussen zit er iemand naast mij terwijl er iemand mijn schouder tikt. Eventjes word ik gek en weet ik niet of ik nou naast mij of achter mij moet kijken. Onbewust kijk ik naast mij waar de jongen in zijn zwarte kleding en emotieloze uitdrukken zit. Even blijf ik hem aan kijken terwijl hij voor zich kijkt. Kippenvel verspreid zich over mijn huid, een tinteling vormt zich van mijn vingerkootjes naar mijn tenen en ik blijf eventjes versteend. 'Hallo', een vijfletter woord vormt zich mijn mond uit voordat ik er baat bij had. En een paar minuten blijf ik voor mij uitkijken. Even vergeet ik dat er ook nog iemand anders achter mij stond en snel draai ik mij om. Niemand. Ondertussen komt Lori aangelopen met een glimlach op haar gezicht en ik kijk haar aandachtig aan. Haar gezicht veranderd en ik schud met mijn hoofd naar links. Ze haalt haar schouders en kijk links van mij. Ik zie nog net de jongen verdwijnen in de menigte. Hij draaide zich om, grijns en voordat ik het weet is hij weg. Lori begint meteen met het vertellen van hoe zij weer een gesprek had met Mick, de zoveelste jongen op school waar ze een zwak voor heeft. Het verbaast mij hoelang zij hem eigenlijk al leuk vindt. Lori botse ooit een keer tegen Mick aan toen zij zich haastte naar haar les. Mick is een type die goed is in sport, een vlotte babbel heeft maar met weinig meisjes heeft hij echt een band. Eigenlijk is hij verlegen, in ieder geval dat denk ik. Hij schijnt een goed lijf te hebben volgens Lori die het waarschijnlijk weer een gecheckt heeft. Lori, god wat houd ik toch van haar.