Soraya - on hold-

Hoofdstuk 16.

~16~

'Opstaan jullie twee. De zon is al op' zegt haar moeder. Soraya wordt langzaam aan wakker. Daar heeft ze nu wel wat moeite mee nu ze weer thuis was. Ze had geen werk waar ze vroeg voor op moest staan. Geen stemmen om haar heen die haar vaak wel wekte.

Soraya gaat overeind zitten en veegt haar haren uit haar gezicht. Leon ligt nog lekker in zijn bed en heeft nog geen moeite gedaan om wakker te worden. Ze staat op en wast haar gezicht in het schone water. Ze vlecht haar haren en gaat dan bij haar moeder aan tafel zitten. Het warme brood komt hen tegemoet. Haar moeder is bezig om wat klaar te maken voor onderweg.

Dit wordt een lange tocht, want ze mag achter Leon gaan zitten. Het is ook wel een gek gezicht als het andersom zou zijn. Leon komt bij hen aan tafel zitten. Gisteravond hebben ze al afscheid genomen van hun vader. Die moest natuurlijk vanmorgen weer vroeg aan het werk.

'Doen jullie voorzichtig onderweg?' vraagt hun moeder nog bezorgd. 'Natuurlijk doen we dat moeder. Bent u maar voorzichtig nu ik straks niet meer thuis ben' lacht Leon en breekt een stuk brood af. 'Ik zal het proberen' lacht hun moeder mee. Als het echt de tijd is om te vertrekken haalt Soraya Bliksem op vanuit de stal. Ze betaalt de oude man en loopt dan terug.

Het is nog echt rustig op de weg. Hooguit een man die op weg is naar zijn werk, maar verder loopt er niemand. Bliksem loopt wat onrustig naast haar. Hopen dat hij zich deze reis wel een beetje gedraagt. Of dat hij helemaal blij is dat hij weer mag rennen en lopen. Leon staat haar op te wachten bij hun huis.

'Wees voorzichtig' fluistert haar moeder nogmaals in haar oor terwijl ze haar een knuffel geeft. 'Zal ik doen' stelt ze haar gerust. Het zal een ochtend rijden zijn, maar dan zijn ze er wel op tijd in de middag. Kan ze rustig weer alles uitpakken. Haar moeder heeft nog wat kleren voor haar ingepakt in een ander koffertje. Leon heeft zijn kleding en spullen in de tassen gestopt die over het zadel heen hangen.

Leon gaat op Bliksem zitten en trekt haar achter zich. Het koffertje stopt ze tussen zijn rug en haar buik. Nu maar hopen dat die daar stevig blijft zitten. Leon geeft een tik met zijn hak en Bliksem stapt weg. Soraya blijft naar haar moeder zwaaien tot ze echt uit zicht is.

'Op weg naar een nieuw avontuur' lacht Leon. Ze merkt aan hem dat hij echt wel gelukkig is. 'Naar een oud avontuur' antwoord Soraya en slaat haar armen nog iets steviger om hem heen. Leon laat Bliksem in galop rennen. Soraya legt haar hoofd tegen zijn rug aan en sluit haar ogen. Wat zal er allemaal zijn gebeurd? Wat zal er allemaal gaan gebeuren? Zal Lorenzo spijt hebben gehad? Straks ziet hij haar nog steeds niet staan. Was ze er alleen maar voor die ene zoen. Oké, het waren wel meerdere zoenen. Ze wil sterk blijven.

Als ze het niet even trekt kan ze nu altijd naar haar broer gaan. Het voelt toch wel goed dat hij met haar mee gaat. Een broer die je beschermt voelt toch altijd wel prettig. Nu maar hopen dat hij niet voor onrust gaat zorgen. Misschien kan ze wel werk in het kasteel voor hem vinden. Of ergens daar net buiten. Ze kan hem daarin best een handje helpen.

Daar in de verte ziet ze de stad al liggen. Op de weg komen ze ook steeds meer mensen en wagens tegen. 'Daar is het' zegt ze tegen Leon. Leon laat Bliksem in stap lopen. 'Ben je er klaar voor?' vraagt hij. 'Ja' antwoord ze met een zucht. Ze is er echt wel klaar voor om terug te gaan. Ze moet alleen wat steviger in haar schoenen leren staan.

Lorenzo hoeft echt geen spelletje meer met haar te spelen. Ze is eigenlijk meer benieuwd hoe het nu met Sarah gaat en niet met hem. Ze rijden door het dorpje heen. Ze herkent wat knechten uit het huis van de heer en begroet hen. Leon rijdt rustig verder naar de poort. De deuren staan wijdt open zodat hij zo naar binnen kan rijden.