Bir Tutam Aşk?

\\Sanırım sınav stresinden//

2014 

Hayatımın henüz baharına adım atmak üzereydim. Gençtim, şuursuzdum, deliydim, fazla hareketliydim. Onu tanıyalı 3 sene olmuştu ve onun hakkında sadece "sıradan" biri olduğunu düşünmüştüm. Ta ki benimle eve gitmek isteyene  kadar. Aslında olay şöyle olmuştu.

 "Matematik dersinin sonundaydık ve okulunda son dersiydi. Herkes koşarak okuldan çıkarken bizim gruptan Sevgi aniden "Hadi ....'e gidelim!!!" diye bir teklif sunmuştu ve herkes kabul etmişti. Bizim takıldığımız grup - 8 kişi - ve onun takıldığı grup - 6 kişi - ....'ya gitmiştik. Bi 2 saat oturup güldükten sonra herkes dağılmaya başlamıştı.  Genelde çoğu kişinin evi aşağı taraftaydı. Bir tek benim, onun ve kankamın -diğerlerinden daha yakın- evi yukarıdaydı. Hep birlikte güle oynaya giderken kankamın evine gelmiştik. Geri kalan yolu onunla yalnız gidecektim. Ama ben biraz feminist gibiydim. Karşı cinsle yakınlaşmayı sevmezdim. " Hadi ..... gel gidelim." dedi o. Biraz durdum ve kankamın beni kurtarmasını dileyerek "Ben bugün .....'ya gideceğim" dedim. İlk başta biraz nazlandı sonra görüşürüz diyip  gitti. Ben ise kankamla bir süre durup sonra evime koyuldum. Biraz ilerledikten sonra o'nun köşeden yokuşu izlediğini fark ettim. Gizlenerek yukarı çıktım ve beni görmedi. Onu geçince bir süre izledim. Biraz bekledi ve buluştuğumuz yere doğru indi. Evinden uzaklaştı. Uzun bir süre bu olayı düşündüm. Yani hep onu düşünüyordum habersizce.

 Bir gün okulda kankalarımla sohbet ediyorduk. Konu sevgililerden açıldı ve döndü dolaştı sonra da o ve bana geldi. Henüz onu seveceğimi bilmiyordum. "Kanka bence o sana aşık. Benden demesi." gibi birkaç söz döndü ortada. Ne diyeceğimi bilemedim. Sonra düşünmeye başladım. Sonra elimde olmadan hep onu düşünmeye başlamıştım. 

Tam olarak 3 ay itiraf edemedim kendime. Yemiyordu içimdeki feminist kız. "Olmaz!" diye haykırıyordu ama iş işten geçmişti. Ona aşık olmuştum çoktan. Bir gün bunu kendime zorla yedirip kankama anlattım. "Zaten herkes sizi yakıştırıyor ve onun seni sevdiğini düşünüyor.Şaşırmadım." demişti. Arada bu konuda sohbet ediyorduk. Bir gün O'nun arkadaşı konuştuklarımızı duymuş ve herşeyi ona anlatmıştı.

 Bir süre benden soğudu. Çok üzülmüş ve kendime küfretmiştim. İçimdeki feminist "Ben demiştim sana. Gerçek değiliz ki dinlenelim!" deyip duruyordu ki haklıydı. Ama  hafta kadar sonra O bana eskisi gibi davranmaya başlamıştı ve bu moralimi düzeltmişti. Kankalarımdan biri onun akrabasıydı. Bir gün sohbet ederlerken ".......'nın duygularına karşı gelemem, hoş kız ondan hoşlanıyorum ama arkadaş olarak." demiş. Bunu bana anlattığında sevinmiştim. Çünkü hoş olduğumu düşünüyordu. 

  Bu konuşmadan 2 hafta kadar sonra bir an ne olduysa bana acaip soğuk davranmaya başlamıştı. Ama artık onu konuşmuyor hatta düşünmüyordum bile. Ne olduğunu anlamamıştım. Artık habire yanımdaydı ama benden nefret ediyordu sanki. Habire bana bulaşıyordu ve yaptıklarım ona batıyormuş gibi her yaptığıma laf atıyordu veya eşyalarımla oynuyordu. Bu davranışları sayesinde ondan iyice soğudum ve şu an ondan nefret ediyorum.

  O günün üstünden 1,5 yıl geçti ve hala ondan nefret ediyorum. 1 metre yakınımda olduğunda bile hep sataşıyoruz ve ona kin kusuyordum. Gözlerimden alev fışkırıyor resmen. Bir kaç haftadır bir sır saklıyor gibi gözüküyordu ki hiç umurumda değildi. Bir gün beni çağırdı yanına gittim. "Sana bir şey söylemeliyim." diyince sanki yıllar önce kin ve nefret ile gömdüğüm minik renkli cıvıltı toprağa tekme atıyordu. Heyecanımı gizlemeye çalışarak ciddiyetle " Çabuk konuş" dedim zorla. Ve verdiğim tepki ile kendimi alkışladım. Ama içten içe heyecanlıydım. Cümlesini tamamlaması için bekliyordum. Ama dediği şey karşısında yıkılmıştım.

Şu an kankamla 1 haftalık sevgililer. Aslında üzülmemeliyim ama karnım ağrıyor. Sanırım sınav stresinden...