Newt
De klok geeft tien voor twaalf aan en langzaam aan begint het appartement van Rue en mij vol te stromen. De vrienden van Vanessa zijn er al net als Minho, Frypan en Gally die beide met hun vriendin zijn gekomen. De enige op wie we nog wachten zijn de vrienden van Rue. Een klop, heel zacht maar hoorbaar.
'Ik doe wel open,' ze knikt waarna ik Rue nog een kus op der wang geef waarna ik vervolgens op sta. 'Hey.' Ik open de deur verder en zie een stuk of 3 meiden staat met tassen op hun ruggen. Daarnaast staan 4 jongens ook met een tas op hun rug.
'Jij bent Newt hé? Ik ben Laila een vriendin van Rue. En dat zijn Mark, Rachel, Steven, Annika, Sven en die laatste jongen was Axel. Hij zit een beetje achter Rue aan maar geen zorgen ze wilt niks van hem weten behalve een vriendschap. Hij kan best grappig zijn,' ik knik lichtelijk verward als Laila als laatste langs me naar binnen loopt.
'Oké iedereen is er. Rue kom maar op met je plan,' het is Minho die met de deur in huis valt op dit moment.
'We splitsen sowieso op om hier uit te komen. Thomas neem Axel, Mark, Rachel, Frypan, Andrea, Vanessa en Aris. Newt wij nemen de rest mee. We zien jullie over de heuvel.'
'Hoe moet ik hier in vredesnaam weg raken?'
'Doe wat je altijd doet Tommy. Dom, impulsief en toch lijkt het altijd te werken,' glimlacht Rue naar de jongen en legt even een hand op zijn arm voor steun.
'Leuk en aardig maar moet ik hem vertrouwen?' vraagt Vanessa wantrouwig.
'Als hij zorgt dat jij bijna dood gaat mag je mij vermoorden. Ik durf namelijk zelfs het leven van Anita in zijn handen te leggen,' Van knikt en trekt het meisje in een knuffel.
'Maar als wij de rest mee nemen, wat is jou plan dan? Serieus Rue wat is je plan?'
'Sinds wanneer moet ik een plan hebben?' vraagt Rue me lachend terwijl ze me even lachend aankijkt. Ik druk een kusje op haar voorhoofd. 'Laat maar. Dadelijk gaan jullie me nog antwoord geven.' Ik moet ergens lachen maar hoe me in. In plaats daarvan trek ik het meisje nog wat dichter tegen me aan. Anita kruipt tegen ons aan en ik zie dat iedereen in de kamer een glimlach op zijn of haar gezicht krijgt. 'Maar laten we gaan.'
