" ...... แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่ ก็ยังไม่รู้ ว่าเธอคิดเช่นไร ถ้าบอกคำนั้นแล้วเธอว่าไม่ใช่ ถ้าเป็นแบบนี้เธอคงจะเดินหนีไป ดีพอแล้วที่ได้มีเธออยู่ใกล้ๆ ....... "
ฟี้บ
" ฮา......โล..... " ผมพูดขื้นกับมือถือทังที่ยังหลับตาอยู่ ( อยู่ไหนเนียยยยย ) ผมรีบเอามือถือออกทันที ที่ได้ยินปลายสายตะโกนถามคำถามขื้นมา " ก็นอนอยู่บ้านดิ ฮ้าววววว -[]- จะให้ไปไหนได้ แล้วมีอาาาาไร " ปลายสายตะโกนอีกคั้ง ( โว้ยยยยยย เพื่อนลูฟ วันนี้วันอะไรลืมแล้วหรือว่ะ ) " ก็วันจันท์ไง ถามโง่ๆนะเพื่อน " ( โว้ยยยนี้จำไม่ได้จิงๆ หรือ แกล้งโง่ครับเพื่อน วันนี้เปีดเที่มไง จำไม่ได้หรอ ) " ห่าาาา ตายแน่ๆๆ 0[]0 ชวยแล้ว ขอบใจที่โทรมาบอกนะ " ( เออ เพื่อนกัน มาเร็วๆนะโว้ย รออยู่ที่เดีม ) อ้อออ ผมลืมแนะนำตัว ผมชื่อ ลูฟชิเฟอร์ หรือ จะเรียกผมว่า ลูฟ ก็ได้ ผมเป็นลูกชายคนเดียวของตะกูน อีกอย่างหนื่ง คือ ผมเป็นลูกเสี้ยว ไทย - ญี่ปุ่น - อังกฤษ ผมเรียนอยู่ที่ Zodiac International School เอาละแนะนำตัวกันเสร็จแล้ว กับมาเข้าในเรื่องกันต่อดีกว่า เดียวนะถ้ากับเข้าเรื่องแล้วงันผมก็ต้องรีบไปเรียนแล้วนะสิเนีย
" อ่าวว ลูกลงมาแล้วหรอ แล้วนี้ไม่มากินเข้าก่อนหรีอไงลูก " แม่ของผมพูดขื้น " ไม่ละครับ แม่ เดียวไปเรียนสาย ไปก่อนนะครับ " ผมพูดขื้นแลัวเข้าไปหอมแก้มแม่ " ขับรถดีๆนะ " " ครับบบบบ " แล้วผมก็ไปเอารถ ที่จอดไว้แล้วก็ขับออกไป
In garage of Zidiac International School
เอี๊ยดดดดดดดดดดดด
" กรี้ดดดดดดดดด พี่ลูฟเท่จังเลย " เสียงผู้หญิงรอบตัวผมดังขื้น
ผมดริฟรถเมื่อมาถึงโรงเรียนแล้ว " มาถืงจนได้ " ผมลงจากรถแล้วเดินผ่านทางเดินเพื่อที่จะไปห้องชมรม ที่เพื่อนของผทรออยู่ แล้วเดียวเพื่อนของผมนะเดียวคุณก็รู้จักเองและ ในระหว่างที่ผทกำลังคิดอยู่นั้น
