Wendy's POV
Bakit ganun?? bakit hindi niya ako kayang mahalin.... si Yla pa rin... bakit siya pa rin??...
Napakaraming tanong sa aking isip, nagsisi ako sa mga ginawa ko, I try to kill Yla
>flashback<
Gigi: Ano bang balak mo dito sa bangkang ito?? tanong niya
Ano pa nga ba, kakailanganin natin mamaya yan para sa show.
Demi: Wen, mali na ata ito. Are you crazy? papatayin mo si Yla??
Hmm... I will not... tuturuan ko lang siya ng leksyon.
Demi: Pero mali yan. At— hindi na niya naituloy amg sasabihin. I slapped her.
Ano Demi??, kakampi ka sa kanya?? baka nakakalimutan mo, ang pamilya ko ang tumulong para makabangon kayo. Kung hindi dahil saakin nasa kalye ka ngayon namumulot ng basura. I said at natahimik siya.
Gigi: Wen, tapos na.. nilagyan ko na siya ng butas... hindi magtatagal ay magkakaroon agad ng leak ang bangkang ito.
Good... tayo na... hahaha...
>end of flashback<
Dad: Wena!!! he call me happily
nakakapanibago si Dad, hindi ko inaasahan ang attitude nya ngayon... alam ko nagbago siya simula ng maymangyari noon. Bakit kaya?
You look very happy Dad?,I ask...
Mom: Naku Wena, you're Dad is very excited. Finally we found her.
Tlaga po Mom, Dad??
Dad: Yes, at naan dito siya sa resort mo. Finally nahanap na din namin si Feith ang kapatid mo. Ang mga Creencia ang nakapulot sa kanya.
Mom: And Yla ang pangalang ibinigay sa kanila ng mga ito. She's Yla Creencia, Wena your missing sister.
Agad na pumatak ang mga luha sa mga mata ko. Ako na naman ang dahilan kung bakit hindi makokompleto ang.pamilya namin. I try to kill my own sister.
Dad: Wena? why?
Da-d... Yla is missing... I said napaupo ako at umiyak... It's my fault... kasalanan ko itong lahat ...
Mom: Hon, kailanganan na nating maghire ng rescue team. Kung kailan natin nakita ang nawawala nating anak doon naman ulit siya mawawala.
I heard my mom and dad hurry.... I just sit and cry... kasalanan ko na naman... naulit na naman... after 15 years... after that tragic we went to ng kapatid ko.
***
Yla's POV
Madilim, umuulan at gumagalaw ang bangka dahil sa lakas ng hampas ng alon. Napakasikip ng dibdib ko... I suddenly feel water entering the boat. Maya-maya pa ay isang malakas na hampas ng alon ang tumama sa bangka... nauntog ako sa isang parye ng bangka... unti unti ng nahahati ito sa dalawa... Bigla akong napatakip ng bibig ng maalala ang nakaraan... hindi ko lang pala panaginip... totoo lahat
>flashback<
15 years ago, We have a family trip to Palawan. Me, ate Wena, mom, dad and my cousins. Naligo kami ng dagat, I'm only 4 years old that time and 5 si ate Wena.
Ate Wenwen... tara doon... oh!! turo ko sa kanya sa isang bangka.
Wena: Pero baka, magalit so Dad....
Hindi yan ate.. try lang naman natin sumakay eh... tapos aalis na tayo...
Wena: Sige saglit lang tayo ha?
