yine yanlızlıkla boğuşuyorum. bir yanımda sen bir yanımda sensiz ben hani olurda sensiz kalırsam ne yapıcam ben. kim tututupta bırakmıyacak elimi kim sarılıpta koklayacak tenimi yada kim kalbimi ısıtacak kim yanlızlığımı giderecek en iyisimi sen hiçbir zaman sessizliğe mahkum etme beni.
öyle tutardı ki elimi avuçlarımızın içi terlemeyene kadar bırakmazdı.
şairin dediği gibi sen bana yeşil ışık yak. ben bir daha hiçbir kırmızı ışıkta durmam.
sence artık vakti gelmedimi ikimiz olmanın bir olmanın biz olmanın
insan istesede istemese de seviyor bir kere karşıdaki kişinin kim olduğunu seçemiyor insan. mesela sen ne kadar dindar olursan ol bi ateisti Sevemem dimezsin.çünkü seversin..
geçen bir yerde okudum ne güzel diyordu şair."sen bana gel de ben ömrümü maraton yapar koşarım"
Bir şeyin güzel olabilmesi için karşıtı olması lazım yoksa onun güzelliğinin farkında olamıyor insan.
bugün seninle ilgili bir şiir yazmak istedim. ama inanki o kadar saf ve temiz sevmiştimki seni bomboş kaldı önümde kâğıt çünkü ben seni sevmedim yaşadım...
