Een vreemde wereld

Hoofdstuk 10

Niki voelt de tranen uit haar ogen stromen. Hoe kon ze zo stom zijn om zomaar weg te gaan. Ze had geen seconde aan tante Annie gedacht en dat van Gent haar iets aan kon doen. Ze ging ervan uit dat van Gent erachter zat want hij was degene die zo geheimzinnig aan het doen was. Terwijl ze zo in gedachten zit heft ze niet in de gaten dat Elren aan het rondlopen is en spullen tussen de puinhoop vandaag vist. Hij is zijn tas aan het pakken. Het is duidelijk dat hij hier niet langer meer kan blijven. Ze hebben hem gevonden en nu moet hij weer vluchten. Hij heeft zijn tas al half vol met kleren. nu moet hij alleen nog maar de balangrijkste dingen in pakken. Bijna zonder na te denken en zonder te kijken mikt hij boeken en rollen perkament in zijn tas. Als de tas bijna uitpuilt stopt hij er pas mee. Hij ritst de tas dicht en richt zijn aandacht nu weer op Niki die nog steeds op de grond zit te snikken. Het doet hem pijn om haar zo verdrietig te zien. In deze korte periode is hij veel om dat meisje gaan geven. En het is niet eerlijk wat er allemaal gebeurt en dat zij hier geen keuze in heeft. Zo is haar lot nu eenmaal.
Stop Elren, roept hij zichzelf tot orde. Je hebt nu geen tijd om medelijden met Niki te krijgen. Zo is het nu eenmaal. Elren loopt naar Niki toe en gaat hurkend voor haar zitten.
'Heey, ik weet dat je nu niet begrijpt wat er gebeurd maar we moeten nu gaan anders komen ze dadelijk terug.' Niki reageerd niet op wat Elren zegt. Het maakt haar allemaal niet uit. Ze hebben tante Annie. Ze weet eigenlijk helemaal niet wie ZIJ eigenlijk zijn. Elren merkt dat Niki niet reageerd. Op dwingende toon zegt hij: 'Niki we moeten NU gaan.' Niki kijkt op en haar ogen ontmoeten die van Elren. 'Waarom? Wat heeft het allemaal voor zin?' fluisterd Niki. 'Ze hebben tante Annie en nu heb ik niemand meer. Ik ben helemaal alleen.' Terwijl ze de woorden uitspreekt voelt ze een grote leegte in zich. Het is alsof haar hart niet langer gevuld is met bloed maar met beton. Zo zwaar voelt ze zich nu.
Zonder iets te zeggen trekt Elren Niki aan haar arm omhoog en slaat zijn armen om haar heen. Het duurt een paar seconden voordat Niki beseft dat hij haar een knuffel geeft. Ze slaat haar armen om zijn gespierde rug en probeerd te verdwijnen in zijn omhelzing alsof hij haar beschermd voor de kwade buitenwereld. 'Je zult nooit alleen zijn Niki. Ik ben er altijd om je te beschermen.'
Elren laat haar los en ze zet een stap achteruit. Niki laat een diepe zucht horen en veegt de tranen van haar gezicht. 'Waar gaan we naar toe?' Elren loopt naar zijn tas en hangt deze om. 'Pak jij jouw tas ook even. En je ziet het vanzelf wel. Het is een te lang verhaal om nu uit te leggen.
Zwijgend pakt Niki haar tas op van de grond en loopt naar de deur. 'Ik kom eraan,' klinkt het achter haar. niki loopt naar buiten en pakt haar fiets die 'wonder boven wonder' niet gestolen is van de grond. Ze hoeft maar een paar minute te wachten tot Elren naar buiten komt. Elren loopt naar haar toe en pakt haar fiets. 'Ik fiets wel.' Niki knikt, het maakt haar niet meer zoveel uit ze vind alles wel goed.

De rit naar haar huis is in stilte en eigenlijk vind ze het niet zo erg. Ze legt haar hoofd tegen Elren's brede rug en probeert niet aan het afgelopen uur te denken. Niki merkt dat Elren stopt en ziet dat ze bij haar huis zijn aangekomen. Ze vraagt zich niet eens af hoe het komt dat Elren weet waar ze woont. Ze kijkt nu nergens vreemd maar van op.
Ze haalt de voordeur van het slot en loopt de gang in. Ze loopt direct door naar de woonkamer en het valt haar meteen op dat het allemaal griezelig netjes is. Zo'n bende als dat het bij Elren is zo netjes is het nu bij haar. Niki loopt door naar de keuken en ziet dat het daar ookal zo netjes is.
'Er is niks te zien wat lijkt op een worsteling. Het lijkt wel alsof ze vrijwillig is meegegaan.' hoort Niki Elren achter haar zeggen. Bij het horen van deze woorden voelt ze een plotselingen woede opkomen.
Ze draait zicht om en beend naar Elren toe. 'Nou moet jij eens heel goed luisteren,' schreeuwd Niki bijna terwijl ze met haar wijzvinger tegen zijn borst aandrukt. 'Alles ging prima voordat JIJ er was. Alles ging prima totdat JIJ mij dat stomme boek gaf. En nu beweer je ook nog dat Annie vrijwillig is meegegaan. Ze zal nooit maar dan ook nooit vrijwillig zijn meegegaan. Jij kent haar niet maar ze zal zich niet zonder slag of stoot hebben overgegeven. Dus waag het niet om ooit nog zoiets te zeggen.' raast Niki terwijl ze haar vinger beschuldigend tegen hem aan duwt. Elren zet een stap achteruit door haar plotselingen woede uitbarsting. 'Niki ik..'
'Niks Niki ik ben nog niet klaar. Ik wil NU weten wat hier aan de hand is en waar mijn tante is en jij gaat mij dat nu vertellen.' Elren haalt nog steeds een beetje verbaasd haar hand van zijn borst. 'Niki kalmeer nu alsjeblieft een beetje. Ik beloof dat ik je alles zal vertellen wat ik weet. Alleen niet hier en niet nu. We moeten maken dat we wegkomen voordat Zij ons vinden. Ik beloof dat ik je alles vertel zodra ik de kans krijg.'
'Beloofd?'
'Beloofd'
Niki draait zich om en loopt naar de deur. 'Ik ga mijn spullen pakken,'

Wat moet ik inpakken en hoeveel? Niki besluit om eerst maar eens haar tas te legen die nog steeds aan haar schouder hangt. Alle overbodige dingen gooit ze aan de kant en de dingen die ze mee wil nemen legt ze op haar bed. Een paar broeken, truien, schoon ondergoed, sokken, shirtjes, een extra paar schoenen en haar kistje met persoonlijke spullen. Daarbij legt ze haar schrijfblok met aantekeningen, haar boek en de plattengrond. Als eerst pakt ze haar kleren in, daarbovenop gaan het boek en schrijfblok en als laaste de plattengrond. Snel gritst ze haar koelkast Nokia en de oplader van haar bureau en stopt deze in een zijvakje. zo nu heeft ze alles. als ze de trap afloopt staat Elren al in de gang op haar te wachten. Zwijgend loopt Niki langs hem naar buiten. Bij de deur wacht ze tot hij erdoor is en trekt dan de deur dicht. Op slot hoeft toch niet want ze komt hier denkt ze toch niet meer terug. Ze loopt de smalle oprit af en werpt nog 1 blik op het huis dat 12 jaar haar thuis is geweest. Ze gaat langs Elren staan en kijkt hem aan. 'Zo en wat nu?'